29
επόμενες εκλογές για να τις ξαναθυμηθούν και πάλι από την αρχή, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Και τα χαϊβάνια, τουτέστιν οι ψηφοφόροι, να χειροκροτούν επευφημώντας. Φαίνεται πως στην πολιτική μεγαλύτερη σημασία έχει να βρίσκεις δικαιολογίες παρά να παράγεις έργο.
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ , πολύ σωστά είχε πει ότι, «ο πολιτικός πρέπει να μπορεί να πει τι πρέπει να γίνει και μετά πρέπει να μπορεί να εξηγεί γιατί δεν έγινε».
Ο αείμνηστος ηγέτης της λαϊκής δεξιάς, Κωνσταντίνος Καραμανλής , έλεγε πως στην πολιτική λες πράγματα που δεν κάνεις και κάνεις πράγματα που δεν λες. Όσο καλά τα έλεγε ο αείμνηστος άλλο τόσο καλά, ίσως και καλύτερα είπε για εκείνον ο Τζίμης Πανούσης, για όσους γνωρίζουν τι συνέβη στις εκλογές βίας και νοθείας, όπως χαρακτηρίστηκαν, το 1961 :
«Ο Κώστας είναι ο πρώτος και σημαντικότερος οικολόγος που εμφανίστηκε παγκόσμια. Είναι εκείνος που το 1961, για πρώτη φορά, έδωσε το δικαίωμα ψήφου στα δέντρα. Δεν το έχει κάνει κανένας άλλος, ούτε πράσινοι και αηδίες. Ο Κώστας είναι ο πρώτος».
Δυστυχώς, από τους αρχαίους Έλληνες πήραμε μόνο την λέξη «πολιτική» και αφήσαμε το περιεχόμενό της που συνδέει τη θεωρία με την πράξη.
Ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος είχε γράψει πως, «η ευτυχία δεν είναι έργο των κομμάτων, η δυστυχία όμως μπορεί να είναι προϊόν δραστηριότητάς τους».
Ο Πλούταρχος, [όχι ο λαϊκός βάρδος, αλλά ο αρχαίος], αναφέρθηκε στον Λυκούργο, γιο του βασιλιά Ευνόμου και σπουδαίου πολιτικού και νομοθέτη της αρχαίας Σπάρτης, τονίζοντας τη μεγάλη και σπουδαία προσωπικότητα του ως εξής:
«Όταν πια οι σπουδαιότεροι από τους νόμους του στερεώθηκαν με τη συνήθεια και είχε αρκετά αναπτυχθεί η πολιτεία και ήταν πλέον σε θέση