184
τους λιγότερο προνομιούχους πολίτες λόγω της πιεστικής ανάγκης τους για μια στέγη. Με την πάροδο των ετών αυτά τα κτίσματα άρχισαν να γίνονται πολλά περισσότερα επειδή κανένας κρατικός φορέας δεν ενοχλούσε τους ιδιοκτήτες τους. Με την ανοχή του κράτους τα κτίσματα μεγάλωναν καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο χώρο, ενώ η εξαγορά πολλών από επιφανής οικονομικά πολίτες τα μετέτρεψαν σε… βίλες [!] με όλες τις ανέσεις τους.
Αν και για ορισμένα αυθαίρετα, αυτά δηλαδή που αποτελούν κύρια κατοικία για ανθρώπους με ιδιαίτερα χαμηλά εισοδήματα, μπορεί το κράτος να δείξει κάποιου είδους ανοχή κυρίως για ανθρωπιστικούς λόγους [το ζήτημα είναι περισσότερο ηθικό και σηκώνει πολλή συζήτηση], εντούτοις καμία απολύτως ανοχή δεν πρέπει να υπάρχει για ‘κείνα τα αυθαίρετα που χρησιμοποιούνται ως παραθεριστικές κατοικίες καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερη δημόσια περιουσία.