183
το οροπέδιο της Κάπελης. Οι βελανιδιές του είναι ψηλές, άλλες ευθείς σαν κυπαρίσσια και άλλες χοντρές πολύκλωνες σαν «βασίλισσες του δάσους». Κάτω από τον ίσκιο τους ευδοκιμεί μόνο η φτερίνα και τα σφερδούκλια. Η Κάπελη παλαιότερα ήταν όλη ενωμένη. Τώρα πλέον αποτελείται από την Αντρωνέικη, την οποία χωρίζει μεγάλη χαράδρα με την Κουμανέικη και την Γιαρμενέικη.
Σε όλο το οροπέδιο κυριαρχεί η ευθύκορμη βελανιδιά [δρυς] την οποία ο λαός της περιοχής ονόμασε Κάπελη που σημαίνει πυκνό δάσος ή άφθονο δάσος.
Κοντά στις κατοικημένες περιοχές και στις χαράδρες συναντάμε καστανιές, πλατάνια, πουρνάρια, αριές, κουμαριές, ρείκια, καρυδιές, οπωροφόρα δέντρα και ορεινότερα σφάκα. Δυστυχώς μεγάλα κομμάτια του δάσους κόπηκαν και εκχερσώθηκαν από καταπατητές για να γίνουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και για να εκμεταλλευτούν την ξυλεία.
Η Κάπελη είναι άνυνδρη και ξηρή το καλοκαίρι. Διατηρείται μόνο από την υγρασία, η οποία συντηρείται στο έδαφος λόγω της πυκνότητας των δέντρων που δεν αφήνουν τον ήλιο να περάσει.
Η περιοχή προσφέρεται για ιππασία και ποδηλατοδρομία.
Ένα από τα πολλά προβλήματα που έχει ο νομός, όπως και όλη η χώρα, είναι αυτό των αυθαιρέτων κτισμάτων που έχουν κατακλύσει δασικές περιοχές αλλά κι εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αιγιαλού και παραλίας, αφού κι εδώ υπήρξε η προχειρότητα και η αρπαχτή.
Περισσότερα από είκοσι πέντε χιλιάδες αυθαίρετα υπάρχουν στο νομό Ηλείας, τα περισσότερα στη κυριολεξία «εκεί που σκάει το κύμα». Οι πρώτες αυθαίρετες κατοικίες άρχισαν να εμφανίζονται τις δεκαετίες 1950-’60 με δύο μορφές: Αρχικά, ως πρόχειρες καλύβες τις οποίες οι κάτοικοι των γύρω πόλεων και χωριών κατασκεύαζαν τους καλοκαιρινούς μήνες και κάθε φθινόπωρο τις διέλυαν και αργότερα ως μικρές κατοικίες από τους λιγότερο προνομιούχους πολίτες λόγω της πιεστικής ανάγκης τους για μια στέγη. Με την πάροδο των ετών αυτά τα κτίσματα άρχισαν να γίνονται πολλά