175
-26-
«Όταν είσαι σε πολύ δύσκολη θέση κι όλα είναι εναντίον σου, ώσπου φαίνεται πως δεν μπορείς ν’ αντέξεις ούτε στιγμή παραπάνω μην τα παρατήσεις, γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα γυρίσει ο άνεμος»
-Χάριετ Μπίτσερ Στόουν-
Η Λεμεσός, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κύπρου, είναι η νοτιότερη πόλη της Ευρώπης με περισσότερο από εκατό χιλιάδες κατοίκους, έχοντας το μεγαλύτερο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά μεταξύ δύο αρχαίων πόλεων, την Αμαθούντα και το Κούριο. Εδώ είχε αποβιβαστεί με τα στρατεύματά του ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, το 1191 κατακτώντας τη πόλη και στη συνέχεια όλο το νησί θεωρώντας ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως η καλύτερη βάση απέναντι στους Τούρκους.
Στα δυτικά της πόλης υπάρχει ένα από τα σημαντικότερα μνημεία στρατιωτικής αρχιτεκτονικής, το περίφημο κάστρο Κολοσσίου, χτισμένο στον πυρήνα της πλουσιότερης κοιλάδας της νότιας Κύπρου. Η κοιλάδα αυτή στις εκβολές του ποταμού Κούρη αναφέρεται συχνά από τους περιηγητές του Μεσαίωνα για τις μεγάλες φυτείες ζαχαροκάλαμου, αμπελιών, ελαιώνων, χαρουπιών, δημητριακών και βαμβακιού. Την περίοδο της Φραγκοκρατίας παραχωρήθηκε όλη η κοιλάδα στους Φράγκους ευγενείς.
Για δεκατέσσερις ολόκληρους μήνες είχα εγκατασταθεί λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Λεμεσό, στον Ύψωνα, μια κοινότητα που έγινε ανεξάρτητος δήμος το 2012, όπου έγραφα και δίδασκα.
Αφοσιωμένος σε αυτά τα δύο είχα παραμελήσει τη μητέρα μου, η οποία παρέμενε στην Ελλάδα ζώντας μόνη της στο πατρικό μου σπίτι. Η μόνη επαφή που είχαμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός από τις σχετικά συχνές τηλεφωνικές μας επικοινωνίες, ήταν μόλις μια φορά όταν τελείως ξαφνικά την επισκέφθηκα στο σπίτι της αδερφής μου στην Αθήνα, όπου ήξερα πως θα