17
Αυτό το βιβλίο προέκυψε ξαφνικά. Μόλις είχα ολοκληρώσει το δεύτερο μυθιστόρημά μου κι ένα Σάββατο, αργά το απόγευμα, ομολογώ με καθόλου καλή ψυχολογική διάθεση, κάθισα μπροστά στον υπολογιστή και απλά άρχισα να γράφω, χωρίς να έχω προσχεδιάσει οτιδήποτε. Οι λέξεις σχηματίζονταν μόνες τους, σαν μια αόρατη δύναμη να οδηγούσε τα δάκτυλά μου πάνω στα πλήκτρα. Μέσα σε μια νύχτα είχα, σχεδόν, ολοκληρώσει το πρώτο μέρος του βιβλίου.
Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά έγραψα κείμενα με μπόλικη δόση χιούμορ και αυτοσαρκασμού και όσοι διάβασαν τα πρώτα κεφάλαια ενθουσιάστηκαν και με παρότρυναν να συνεχίσω.
Θα παρατηρήσετε πως στο δεύτερο μέρος του βιβλίου καταπιάνομαι με μια σειρά σοβαρών ζητημάτων και αν τυχόν αγγίξουν, προβληματίσουν, ή, ακόμη καλύτερα, γίνουν αντικείμενα συζήτησης και υποστούν κριτική, έστω και από έναν αναγνώστη, τότε το βιβλίο θα έχει πετύχει τον σκοπό του, γιατί όπως έχω γράψει στο παρελθόν, «μη παίρνετε ως δεδομένα τα όσα γράφει ή λέει κάποιος που αφορούν την δική του αντίληψη των πραγμάτων». Πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε, να ερευνούμε, να ψάχνουμε την αλήθεια. Εάν αυτά δεν συμβαίνουν, τότε όσα διαβάσετε εδώ μέσα –όπως και σε όλα τα βιβλία- μηδαμινή αξία θα έχουν.
Ο Ινδός στοχαστής, Τζιντού Κρισναμούρτι, είχε πει ότι, «μη δέχεστε σαν δεδομένα αυτά που λέει ο ομιλητής. Αν το κάνετε αυτό δεν θα έχει καμία έννοια. Αν δεν αρχίσετε να αμφιβάλλετε, να αμφισβητείτε, να είστε σκεπτικιστής και να ερευνάτε, αν είστε προσκολλημένοι στην προσωπική, δική σας πίστη, πεποίθηση, πείρα ή συσσωρευμένη γνώση, τότε όλο αυτό το υποβιβάζεται σε ένα είδος ασημαντότητας με πολύ λίγη αξία».
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, ανάλογα με τον δρόμο που ακολουθεί προς την αυτογνωσία και την πνευματική εξέλιξη. Υπό την έννοια αυτή, δεν υπάρχει ούτε σωστό ούτε λάθος, όλα εξαρτώνται από το πώς ο καθένας μας τα βλέπει, από ποια οπτική γωνία τα παρατηρεί. Και όπως είπε κάποιος, «η δική μου αλήθεια δεν μπορεί να γίνει δική σου ή αντίστροφα».