112
-18-
«Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση, δεν είναι χωρίς τάξη»
-Αριστοτέλης -
Μιλώντας νωρίτερα για την φύση, ας αναλογιστούμε ότι για να καλυφθούν οι ολοένα και μεγαλύτερες μεταβαλλόμενες ανάγκες μας, έχουν σα συνέπεια την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τις βιομηχανίες, η ρύπανση των θαλασσών, των λιμνών και των ποταμιών, η ανεξέλεγκτη καταστροφή του εδάφους και του υπεδάφους, δηλητηριάζουν την φύση, χειροτερεύουν τις συνθήκες διαβίωσης μας κι έχουν εξαφανίσει πολλά είδη ζώων, πτηνών και φυτών.
Όταν επέστρεψα στο τόπο μου, μετά την πολύμηνη παραμονή μου στη Κύπρο, με τρόμο είδα τον τεράστιο όγκο απορριμμάτων που είχαν συσσωρευτεί στις πόλεις. Ένα θέαμα ιδιαίτερα ενοχλητικό κι επιζήμιο για την υγεία των κατοίκων. Ένα πρόβλημα για το οποίο οι πολιτικοί αδυνατούν να λύσουν. Όπου και αν πήγαινα έβλεπα τα απορρίμματα ν’ αυξάνονται μαζί με τα τρωκτικά και τα αδέσποτα λόγω της πολιτικής αναλγησίας, αλλά και της αδιαφορίας που επιδεικνύουν οι κάτοικοι. Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που εκλέγουμε γι’ αυτή την άσχημη κατάσταση που υποβαθμίζει το περιβάλλον, δημιουργεί σοβαρά υγειονομικά προβλήματα από πλευράς υγιεινής του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και της επιδημιολογίας.
Φταίμε εξίσου κι εμείς οι πολίτες που αντιδρούμε σε κάθε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης με συγκεντρώσεις, δυναμικές κινητοποιήσεις, ακόμη και με προπηλακισμούς.
Το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι πολιτικό και κοινωνικό.