106
που καθισμένοι στις καφετέριες είναι εντελώς απορροφημένοι στα κινητά τους τηλέφωνα χωρίς να ανταλλάζουν μεταξύ τους ούτε μια κουβέντα. Τελείως αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλο χάνουν τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής τους. Ούτε συζητούν, ούτε διασκεδάζουν, ούτε φλερτάρουν. Συνεχώς πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο να στέλνουν και να δέχονται μηνύματα, ή να χαζεύουν από τους υπολογιστές τους στα κοινωνικά δίκτυα.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η τεχνολογία είναι χρήσιμη, όταν όμως χρησιμοποιείται για όφελος και όχι να γίνεσαι σκλάβος της.
Αν και ο Τζων Στιούαρτ Μιλλ , είχε υποστηρίξει ότι η πρόοδος θα έδινε στους ανθρώπους ελευθερία, δημοκρατία κι ευτυχία, σήμερα κανένας δεν μπορεί να το υποστηρίξει, αν θεωρήσουμε ότι τα κινητά τηλέφωνα και τα παράγωγά τους αποτελούν κομμάτι της προόδου αυτής. Προφανώς, ο Αλμπερτ Αϊνστάιν είχε δίκιο όταν εξέφραζε τον φόβο του με τα παρακάτω λόγια:
«Χωρίς αγάπη φοβάμαι την ημέρα που η τεχνολογία θα ξεπεράσει την ανθρώπινη επαφή. Ο κόσμος τότε θα αποκτήσει ολόκληρη γενιά ηλιθίων».
«Κι όμως… οι άνθρωποι σταμάτησαν να κοιτάζονται στα μάτια…
Τα μάτια έγιναν οθόνες… και οι φωνές πληκτρολόγια…»
Η πλειονότητα των ανθρώπων πιστεύει –και είναι σωστό- ότι όλα τα μεταξύ τους προβλήματα λύνονται με τον διάλογο και όχι με την χρήση άλλων μέσων, κυρίως βίαιων. Ο διάλογος αποτελεί το υψηλότερο επίτευγμα που πέτυχε ο άνθρωπος.
Ο διάλογος όχι μόνο δεν υπάρχει σήμερα μεταξύ των νέων, αλλά απουσιάζει και μεταξύ των νέων με τους ηλικιωμένους. Οπως γράφει ο Ι. Ευαγγέλου, στον διάλογο δεν πρέπει να στέκονται εμπόδιο οι ηλικίες, το χάσμα των γενεών, τα πολιτικά φρονήματα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις. Στο σωστό διάλογο ένα πράγμα πρωτεύει: Η συλλογική αναζήτηση της αλήθειας. Τίποτα άλλο.
Ο Κ. Kollign το είχε επισημάνει: