100
Περσεφόνης, το άνοιξε από περιέργεια. Από μέσα βγήκε ο Μορφέας που την έριξε σε βαθύ ύπνο.
Όταν ο Έρωτας έμαθε τι είχε συμβεί το έσκασε από τη φυλακή και βρήκε τον Δία ζητώντας του να βοηθήσει την Ψυχή.
Ο βασιλιάς των θεών και των ανθρώπων συγκινημένος όχι μόνο την έσωσε αλλά την έκανε αθάνατη κι επέτρεψε στους δύο νέους να ζήσουν μαζί αιώνια».
Με τον έρωτα ο άνθρωπος γίνεται ευτυχισμένος, νιώθει πληρότητα. Όταν υπάρχει ο έρωτας αλλάζει ο τρόπος που νιώθουμε και αντιλαμβανόμαστε την ζωή.
Στην αρχαία Ρώμη πίστευαν πως ο έρωτας ήταν ένα συναίσθημα που δεν περιέχει κάτι πνευματικό και πως ο στόχος ήταν μόνο η ηδονή και η τεκνοποίηση. Όμως, στην αρχαία Ελλάδα θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο ευτυχισμένος μόνο όταν βρίσκει το άλλο του μισό και όσο καθυστερεί τόσο περισσότερο δυστυχισμένος είναι.
Έγραψε ο Πλάτωνας στο «Συμπόσιο»:
«Το σώμα κάθε ανθρώπου ήταν στρογγυλό, έχοντας ολόγυρα πλάτη και πλευρά, χέρια είχε τέσσερα, πόδια το ίδιο, πρόσωπα δύο πάνω σ’ ένα λαιμό κυλινδρικό, απόλυτο ίδια στη μορφή και πάνω σε αυτά τα δύο πρόσωπα, που ήταν στραμμένα σε αντίθετες κατευθύνσεις, ήταν χωμένο ένα κεφάλι κι ακόμα είχε τέσσερα αφτιά, διπλά γεννητικά όργανα και όλα τα υπόλοιπα μπορεί κανείς να τα υποθέσει με βάση τα προηγούμενα.
Προχωρούσε και όρθιο, όπως τώρα, είτε προς τη μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη και όποτε επιθυμούσε να τρέξει γρήγορα στηριζόταν σε χέρια και πόδια που ήταν σύνολο οκτώ. Στην αντοχή και την σωματική δύναμη ήταν φοβερά και είχαν μεγάλη έπαρση, μάλιστα τα έβαλαν και με τους θεούς.
Ο Δίας και οι υπόλοιποι θεοί σκέφτονταν τι να κάνουν και βρίσκονταν σε αμηχανία γιατί δεν ήθελαν ούτε να τα σκοτώσουν και να αφανίσουν το είδος, ούτε να τα αφήσουν να φέρονται με αναίδεια. Τελικά ο Δίας βρήκε τη λύση. Με τους κεραυνούς του, τους έκοψε στα δύο κι έτσι και την ισχύ τους έχασαν και πιο χρήσιμοι θα ήταν αφού έγιναν περισσότεροι και βάδιζαν όρθιοι σε δύο πόδια.