Στις 12 Ιανουαρίου 1942 ο ανθυπασπιστής της Χωροφυλακής Ηλίας Νίκου μαζί με ένα ακόμη χωροφύλακα σκότωσαν τον κτηματία Τεφήκ Κεμάλ και τον γιατρό Αχμέτ Κασήμ , δυο από τους πιο γνωστούς προκρίτους των Τσάμηδων στην περιοχή . Η « εγκληματική ενέργεια ενός παράφρονος χωροφύλακος », όπως την χαρακτήριζε σε έγγραφο του προς την Ανώτερη Διοίκηση Χωροφυλακής Ηπείρου ο διοικητής της διοικήσεως Χωροφυλακής Θεσπρωτίας , προκάλεσε αντίποινα από την πλευρά των μουσουλμάνων .
Στις 19 Φεβρουαρίου Τσάμηδες απάντησαν με τη δολοφονία στην Ηγουμενίτσα του διορισμένου από την κατοχική κυβέρνηση των Αθηνών νομάρχη Θεσπρωτίας Γιώργου Βασιλάκου .
Οι ελληνικές κατοχικές αρχές , ο νέος νομάρχης Κ . Κοντογιάννης και οι Ιταλοί υπεύθυνοι , για να εξομαλύνουν την κατάσταση αποφάσισαν να καταβληθούν στους μουσουλμάνους κατόχους γης οι αποζημιώσεις για τις περιουσίες τους που είχαν απαλλοτριωθεί . Συγκρότησαν μάλιστα και ειδικές μεικτές επιτροπές για την επίλυση των διαφορών . Όμως , η οικονομική αδυναμία της κατοχικής ελληνικής Πολιτείας αλλά και η υπονόμευση στη συνέχεια των προσπαθειών από την πλευρά των Ιταλών ( στρατιωτικός διοικητής της περιοχής ήταν ο επικεφαλής της μεραρχίας « Μόντενα » που με σήμα του ακύρωσε την αρχική έγκριση για συγκρότηση των επιτροπών ), οδήγησαν την υπόθεση σε ναυάγιο και σε επανάληψη των δολοφονικών επιθέσεων που μετέτρεψαν την περιοχή σε κόλαση .
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1942 άγνωστοι δολοφονούν τον πρώην πρόεδρο της κοινότητας Μαργαριτίου Γιασίν Σαντίκ , ο οποίος πριν τον πόλεμο είχε καταφύγει στην Αλβανία και επέστρεψε με τα ιταλικά κατοχικά στρατεύματα . Την επομένη , η απάντηση έρχεται με την απαγωγή του προέδρου της κοινότητας Σπαθαραίων Βασίλη Τσούπη , του ιερέα Σπυρίδωνος Νούτση και εννέα χωρικών που στη συνέχεια εκτελέσθηκαν . Όλα πια οδηγούσαν στην ανοικτή σύγκρουση .
Οι αρχές της ελληνικής κατοχικής Πολιτείας είχαν πλέον καταλυθεί ενώ , ήδη από το καλοκαίρι , οι Ιταλοί καραμπινιέροι χρησιμοποιούσαν ένοπλους Τσάμηδες ως σώμα βοηθητικής Χωροφυλακής στην καταδίωξη χριστιανών μελών είτε αντιστασιακών οργανώσεων είτε συμμοριών .
Η « κρατική οργάνωση » των Τσάμηδων
Οι ομάδες αυτές των Τσάμηδων αποτέλεσαν και την πρώτη μορφή ενός τύπου « κρατικής οργάνωσης », που οδήγησε τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς στην ίδρυση του Εθνικού Αλβανικού Συμβουλίου K . S . I . L . I . A . (« ΞΙΛΙΑ ») στην περιοχή της Τσαμουριάς . Η « ΞΙΛΙΑ » δημιούργησε ένα δίχτυ εξουσίας με την ίδρυση κοινοτικών επιτροπών , δικαστικών και τελωνειακών αρχών και χωροφυλακής στα χωριά όπου κατοικούσαν μουσουλμάνοι .