Ανθρώπων Έργα Ιούνιος 2014 | Page 368

Ταξιδιωτικός προορισμός... της Σαμοθράκης που ιδρύθηκαν στα Ν.Α. παράλια της Θράκης, ανάμεσα στη Μαρώνεια και την Αλεξανδρούπολη, στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. Η διπλή ονομασία οφείλεται στο ότι όταν ξεκίνησαν οι ανασκαφές, η θέση ήταν ευρύτερα γνωστή ως Μεσημβρία, τα τελευταία ανασκαφικά δεδομένα όμως οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται μάλλον για τη Ζώνη. Μάκρη Ο χώρος κατοικήθηκε κατά την Νεολιθική περίοδο (5000 π.Χ.) στην περιοχή της Σπηλιάς. Τα επάλληλα κτίσματα που ήταν κατασκευασμένα από πηλό δημιούργησαν μικρό ύψωμα (Τούμπα). Γύρω στο 1000 π.Χ. οι Θράκες είχαν ιδρύσει εδώ μικρό οικισμό. Οι Έλληνες άποικοι τον 7ο αιώνα π.Χ. δημιούργησαν μικρό εμπορικό σταθμό και κατασκευάστηκε ισχυρό αναλημματικό τείχος. Στη βυζαντινή εποχή ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο. γράφει η Δήμητρα Τράκα κέντρο της περιοχής. Ο χώρος σημαδεύεται ως ιερός για το χριστιανισμό με το μαρτύριο της Αγίας Γλυκερίας στα 161 μ.Χ. Η πόλη γνώρισε εκτεταμένη επισκευή των τειχών της από τον Ιουστινιανό και συνέχισε να ακμάζει κατά τους κυρίως βυζαντινούς χρόνους. Εδώ στα 1076 αγορεύτηκε με τέχνασμα αυτοκράτορας ο Νικηφόρος Βρυέννιος. Μετά την καταστροφή της από τον Ιωαννίτζη στα 1206 η Τραϊνούπολη συνεχίζει να ζει ως μικρό πόλισμα το οποίο σποραδικά αναφέρεται στις πηγές μέχρι τα μέσα του 14ου αιώνα. Σήμερα σώζονται εκτεταμένες ταφές, ίχνη του οχυρωματικού περιβόλου, όπως και ναϋδριο των μεσοβυζαντινών χρόνων που ανασκάφηκε πρόσφατα με αξιόλογα αποτελέσματα. Πλωτινόπολη Τραϊανούπολη Στη νοτιοανατολική πλευρά του Διδυμοτείχου, ανάμεσα στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Ερυθροποτάμου και το Σιδηροδρομικό σταθμό, υψώνεται ένας βραχώδης οχυρός λόφος γνωστός με το όνομα “Αγία Πέτρα” το ύψος του οποίου είναι 55,90 μέτρα. Η Τραϊανούπολη, η νοτιότερη της σειράς των ρωμαϊκών πόλεων επί του ποταμού Έβρου, αποτέλεσε το σημαντικότερο διοικητικό και εκκλησιαστικό Στα 1959-60 ο καθηγητής Γεώργιος Μπακαλάκης ταύτισε το λόφο της “Αγίας Πέτρας” με την Πλωτινόπολη. 368 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014 Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 369