Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
καινούριο τρεχαλητό. Και μην αναρωτιέσαι, μην
φωνάζεις, μην νιώθεις μοναδικός, άλλοι τόσοι
και περισσότεροι περνάνε χειρότερα από σένα.
Για αυτό να είσαι και ευχαριστημένος! Βάλε ένα
χαμόγελο στο πρόσωπο σου αχάριστε.. Μια χαρά
ζεις, να λες και ευχαριστώ!»
«Σκάσε!», φώναξα αγριεμένος ακούγοντας την
αυταρχική φωνή στο μυαλό μου και σιγά-σιγά
σηκώθηκα και υποτάχθηκα για μια ακόμη φορά
στην ρουτίνα.
Πρωινό, πλύσιμο, ξύρισμα, άσκοπο
κουστουμάρισμα με αυτή την αποπνικτική γραβάτα
που θες να την πετάξεις στον πιο βρωμερό κάδο
της γειτονιάς σου και αυτό το άψογα σιδερωμένο
κουστούμι που θες να το ξεσκίσεις σε χιλιάδες
κομματάκια. Αν η ψυχρότητα ήταν ντύσιμο, το
κουστούμι και η γραβάτα θα την αντιπροσώπευαν
επαρκέστατα. «Μα εσύ πρέπει να δείχνεις σοβαρός,
με κύρος, ένας σωστός εργαζόμενος μεγάλης
εταιρείας.»
«Βούλωσε το πια! Δεν θέλω τίποτα από αυτά.
Άνθρωπος θέλω να δείχνω. Πάρε τα ηλίθια
προσωπεία σου μακριά. Μ’ ακούς;», φώναξα
μπροστά από τον καθρέφτη, σφίγγοντας αυτή
την φορά περισσότερο την γραβάτα στον λαιμό
μου.
Πέρασα βιαστικός από το σαλόνι και το βλέμμα
μου στάθηκε πάνω σε κάτι ανεπαίσθητο. Έκοψα την
φόρα μου και παρέμεινα ακίνητος κοιτώντας το.
Στην αριστερή γωνία του ταβανιού, η υγρασία που
δημιουργούσε που και που στατικές σταγόνες στην
οροφή, γεννούσε μια πρασινωπή μουχλιασμένη
υφή. Πράσινοι πόροι και μια δύσοσμη μυρωδιά
την ακολουθούσε και γέμιζε το ισόγειο δυάρι
στο οποίο έμενα. Θυμάμαι την είχα καθαρίσει
κάμποσες φορές, αλλά δεν περνούσε παραπάνω
από μια βδομάδα μέχρι να αρχίσει να εμφανίζεται
πάλι από την αρχή. Όταν απευθύνθηκα στον
ιδιοκτήτη αδιάφορα μου είπε με την επαρχιώτικη
προφορά του. Βλέπετε τα κοπάδια αιγοπροβάτων
που εξέτρεφε στο χωριό του απέδιδαν καλά και
είπε να το παίξει πρωτευουσιάνος, με αποτέλεσμα
κάθε φορά που τον συναντούσα να βίωνα μια
τραγελαφική κατάσταση που ισορροπούσε ανάμεσα
στην επαρχιώτικη αστυφιλία και την προσωπική
υπεροψία απέναντι μου.
«Τι μωρέ παλικάρι μ’; Σάμπως για παντρειά το
πάμε το διαμερισματάκι; Είχα φέρει κάποτες
έναν υδραυλικό, συμπατριώτη και μου ‘πε πως
οι σωληνώσεις που περνούν πάνω από το σπιτάκι
210 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 211