για να μπορούμε να επικοινωνούμε με αυτό που δεν
φαίνεται».
Όμως, επειδή και το προηγούμενο «Η Δίψα Με καίει
Εμένα Και Χάνομαι» είναι πολύ κοντά ακόμα στις
πληγές που το γέννησαν, και επειδή η «Συνέντευξη
Με Το Φάντασμα Του Βάλτου» γεννήθηκε από αυτό,
πρέπει να πω πως τα δύο αυτά τα συνδέει μια ίδια
αγωνία να κατανοηθεί το «ακατανόητο», μια ίδια
αναζήτηση της αθέατης αλήθειας.
3) Πώς και πότε προτιμάτε να συγγράφετε;
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση,
γεγονός, ή τόπος που σας εμπνέουν ή είναι κάτι
που ρέει από μέσα σας αβίαστα κάθε ώρα και
στιγμή;
Δεν γνωρίζω πώς θα ήταν, αν είχα την πολυτέλεια να
επιλέγω μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή ή διάθεση για
να γράψω. Η ζωή μου ήταν πάντα δύσκολη. Υπάλληλος
στη Νομαρχία Αττικής, τα πρώτα χρόνια, και από τα
παράθυρα βλέπαμε τις ατέλειωτες διαδηλώσεις του
«ένα ένα τέσσερα» και κάθε τόσο να γίνονται εκλογές,
σε εποχές που μετρούσαμε με το μολύβι μία μία τις
ψήφους ολονύκτια, σε απροσμέτρητες ώρες εργασίας.
Κι εγώ να προσπαθώ να ξεκλέψω ελάχιστο χρόνο για
να διαβάσω, ή να γράψω το ελάχιστο. Ύστερα βέβαια
ήρθαν καλύτερα χρόνια και είμαι ευγνώμων και γι’
82 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 6 | Απρίλιος 2015
αυτό. Όσο για το πώς γράφω, να πω μόνο πως ένα
από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, το «Σπίτι Μου Της
Μικρασίας» αφιερωμένο στον πρόσφυγα πατέρα μου,
το είχα γράψει, ένα μεγάλο μέρος του, ταξιδεύοντας
με το τρένο.
4) Πιστεύετε ότι ο συγγραφέας πρέπει να έχει
κάποιο επιστημονικό υπόβαθρο για να τιμήσει
αυτή του την ιδιότητα, ή αρκεί να διαθέτει το
συγγραφικό ταλέντο και να έχει την κατάλληλη
έμπνευση; Η συγγραφική ιδιότητα είναι έμφυτη
ή επίκτητη κατά τη γνώμη σας;
Εξαρτάται τι θέλει να γράψει κανείς. Μια νουβέλα
μπορείς να τη γράψεις σε δυο Σαββατοκύριακα –
και χωρίς κανένα «υπόβαθρο». Όμως υπάρχουν
βιβλία, μυθιστορήματα αξιώσεων εν προκειμένω,
που απαιτούν άπειρες γνώσεις επίμοχθες, έρευνα
χρόνων, διασταύρωση στοιχείων για τη γνησιότητα,
μια απέραντη εμπειρική, πια, αλλά και γνωσιακή
έρευνα πάνω στο θέμα, όπως για παράδειγμα γίνεται
σε ιστορικά μυθιστορήματα. Αν και, προσωπικά,
πιστεύω πως όλα τα μυθιστορήματα που γράφουμε,
δηλαδή και αυτά της υπαρξιακής αγωνίας ή αυτά με
τον σύγχρονο κοινωνικό προβληματισμό, δεν παύουν
να είναι και ιστορικά, αφού είμαστε κομμάτι του
παγκόσμιου δράματος της Ιστορίας και βιώνουμε στην
Απρίλιος 2015 | Τεύχος 6 | Ανθρώπων Έργα | 83