Ταξιδιωτικός προορισμός...
του έγλειφε η θάλασσα. Στα δεξιά μας, εκεί στην είσοδο
του νησιού, η Πορτάρα περίμενε τον επόμενο επισκέπτη
για να τον καλωσορίσει, αλλά και να αποχαιρετίσει
εκείνον που έφευγε. Σ’ αυτόν που έρχεται χαρίζει
υποσχέσεις και τάζει όνειρα, για μια πλανεύτρα τύχη
μόλις πατήσει το πόδι του στο νησί. Ενώ σ’ εκείνον που
φεύγει, κλείνει το μάτι για το επόμενο ραντεβού, για το
επόμενο ηλιοβασίλεμα, που θα του χαρίσει μέσα από
εκείνη την τεράστια κορνίζα, που η ζωγραφιά δεν είναι
άλλη, παρά η ένωση του ουρανού και της θάλασσας,
όπου μέσα της κρύβεται κάθε δειλινό ο ήλιος…
γράφει η Δήμητρα Τράκα
σημαδέψει την ψυχή μου για πάντα, γιατί ήταν τότε
που για μια στιγμή μίσησα τη θάλασσα για πρώτη φορά
στη ζωή μου, όταν με κράτησε μακριά από κάτι που
αγαπούσα. Εκείνες τις στιγμές, κοντά μου ήταν μόνο
εκείνος και μου κρατούσε το χέρι, υποσχόμενος ότι θα
γυρίσουμε πάλι πίσω για να κλείσουμε μαζί τον κύκλο
που ανοίξαμε. Έτσι κι έγινε. Επιστρέψαμε και πάλι και
μόλις αντικρίσαμε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, τότε
είπαμε και οι δύο ότι «αυτός ο κύκλος έκλεισε!». Τον
ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά που είναι συνεχώς
στο πλάι μου…
Δήμητρα Τράκα
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στον σύντροφο της
ζωής μου. Έχουμε κάνει πολλά ταξίδια από τη μέρα
που γνωριστήκαμε. Αυτό το ταξίδι όμως, έμελλε να
324 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 6 | Απρίλιος 2015
Απρίλιος 2015 | Τεύχος 6 | Ανθρώπων Έργα | 325