Ταξιδιωτικός προορισμός...
προσωπικά αντικείμενα,
όλα τοποθετημένα στο
εσωτερικό της οικείας,
σαν να ζούσαν ακόμη
άνθρωποι εκεί και την
καθημερινότητά τους, δεν
κατάφερε να την αγγίξει ο
χρόνος. Όσο τα παρατηρούσαμε, είχαμε ταυτόχρονα και
την αίσθηση ότι θα βγει από κάποια πόρτα η νοικοκυρά
και θα σερβίρει φαγητό
στο έτοιμο τραπέζι κι
αμέσως μετά ο κύρης του
σπιτιού θα ξαποστάσει στο
στρωμένο κρεβάτι. Άξιο
αναφοράς, μπορώ να πω
ότι είναι και το κελάρι της
οικείας, όπου φυλάσσονται
αντικείμενα εργασιών, αλλά εκείνο που πραγματικά
εντυπωσιάζει είναι τα
οικόσημα, οι ασπίδες και
τα ξίφη, καθώς και κάθε τι
που ήταν απαραίτητο για
τους ιππότες της εποχής.
Τότε ήταν, που πίστεψα
αληθινά πως κάποτε
322 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 6 | Απρίλιος 2015
γράφει η Δήμητρα Τράκα
υπήρξαν και ιππότες που
πάνω στο άσπρο τους
άλογο, μάχονταν για την
τιμή και τα μάτια μιας
πριγκιποπούλας.
Φεύγοντας από το κάστρο και θέλοντας να
αποχαιρετίσουμε αυτόν τον τόπο, σταθήκαμε σ’ ένα
ψηλό σημείο κι από ένα άνοιγμα κοιτάξαμε το νησί, που
σαν χαλί απλωνόταν στα πόδια μας και τις πρώτες πέτρες
Απρίλιος 2015 | Τεύχος 6 | Ανθρώπων Έργα | 323