Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
Δε μιλάς... με τραβάς απαλά προς τα μέσα... ακόμα και
της πόρτας τη λαχτάρα να κλείσει πίσω μας θαρρώ πως
νοιώθω...
δεν κρατάνε πρώτους ρόλους στο σκηνικό που στήνω...
θα απορούν και αυτά... αλλά δεν πειράζει... αυτή τη
στιγμή άλλα έχω στο μυαλό μου... Και όχι, δε θα σε
κάνω βορά στις γειτόνισσες που μπορεί να μας βλέπουν
πίσω από κάποια γρίλια. Δε θα τους δώσουμε εμείς το
θέμα του αυριανού κουτσομπολιού... Εξ’ άλλου το ότι
είμαστε και οι δυό αναγνωρίσιμοι είναι το αίμα με το
οποίο ποτίζουμε το μονοπάτι που χαράξαμε εδώ και
χρόνια. Το δικό μας μονοπάτι...
Τα μάτια σου με καλούν μέσα, το σώμα σου κυματίζει
ανεπαίσθητα σε μία πρόσκληση που την ξέρω καλά.
Σε έχω μάθει πια, όταν έχεις φιλήσει, έχεις χαϊδέψει, έχεις
πάρει αυτό το κορμί χιλιοστό χιλιοστό προσκυνώντας
κάθε του τρέμουλο, όταν το έχεις διεκδικήσει και το
έχεις κερδίσει πόντο πόντο, όταν το έχεις ποτίσει με του
πάθους σου τους χυμούς, με τον ιδρώτα σου, όταν του
κορμιού σου το άρωμα α