Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
δολοφόνων γιατί ο Κελάφης όσο φανατικούς υποστηρικτές
είχε άλλο τόσο είχε και φανατικούς εχθρούς. Όλους
αυτούς δηλαδή που δε συμμερίζονταν τις ρατσιστικές
του διαθέσεις απέναντι στους ξένους. Αλλά και πάλι η
διαφωνία αυτή ήταν ικανή να οπλίσει το χέρι του δράστη;
Μάλλον απίθανο. Γι’ αυτό ο Πελαγρής σύντομα κατέληξε
να σκαλίζει το παρελθόν του Κελάφη όπου ήλπιζε ότι
θα ανακάλυπτε κάποιο μνησίκακο πρόσωπο από το
παρελθόν που θα έμπαινε στον κόπο να τον εκδικηθεί
ακόμη και μετά από πολλά χρόνια.
Τελικά, ο Πελαγρής κατάφερε μέσες άκρες να μάθει
- πιο πολύ σα φήμη παρά σα θετική πληροφορία - μια
ιστορία που εξηγούσε το γιατί ο Κελάφης είχε αλλάξει
το όνομά του πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια.
Τότε ήταν πρωτοδιόριστος σε ένα χωριουδάκι της
Βόρειας Ελλάδας. Λεγόταν Καλαφάτης τα χρόνια εκείνα.
Είχε κρυφά ερωτικές σχέσεις με μια νεαρή κοπέλα.
Η κοπέλα έμεινε έγκυος και εκείνος προσπαθούσε με
κάθε τρόπο να αποσείσει την ευθύνη από πάνω του.
Αφού απέτυχε να την πείσει να κάνει έκτρωση, άρχιζε
να επιμένει στο ότι δεν ήταν δικό του το παιδί αλλά
κάποιου άλλου. Κρατούσε στο χέρι έναν διακινητή
ναρκωτικών και συμφώνησε μαζί του να τον γλιτώσει
απ΄τις κατηγορίες, αν δεχόταν να αναγνωρίσει το παιδί
της νεαρής. Ταυτόχρονα, απειλούσε τη νεαρή ότι, αν
δε συμφωνούσε να γίνουν έτσι τα πράγματα, θα τον
ανάγκαζε να την εγκαταλείψει αβοήθητη. Η κοπέλα υπό
την πίεση της κατάστασης και τον φόβο διαπόμπευσης
της ίδιας και της οικογένειάς της στη μικρή κοινωνία του
χωριού, επέλεξε το δρόμο της αυτοκτονίας. Σε σημείωμα
εξηγούσε στην οικογένειά της τα καθέκαστα. Σε σύντομο
χρονικό διάστημα η ιστορία μαθεύτηκε σ΄ όλο το χωριό
και ο Καλαφάτης δεν μπορούσε να σταθεί. Τον κοίταζαν
με απέχθεια, μουρμούριζαν στο πέρασμά του. Ήταν ο
ηθικός αυτουργός ενός άδικου θανάτου. Το συντομότερο
έφυγε από το χωριό και προσπάθησε να σβήσει τα ίχνη
του παρελθόντος με το ν΄αλλάξει το όνομα του.
Ο Πελαγρής ήλπιζε ότι κάτι θα μπορούσε να βγει από
αυτή την παλιά ιστορία και βάλθηκε να μάθει ονόματα
: