Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
προς την έξοδο του γραφείου. Σαν να θυμήθηκε κάτι
σταμάτησε, πλησίασε τον διπλό δερμάτινο καναπέ,
ανασήκωσε το μαξιλάρι και πήρε στα χέρια του ένα μικρό
παιδικό αμάξι. Κατακόκκινο σαν τη γνωστή μάρκα που
είχε εκπροσωπήσει πάμπολλες φορές, πιστό αντίγραφο
του αυτοκινήτου, του οποίου η φωτογραφία στόλιζε τον
έναν τοίχο του γραφείου του. Ένα αχνό χαμόγελο ήρθε
και παρέσυρε τα ξεραμένα χείλη του, καθώς θυμήθηκε
το γιο του να πέφτει πάνω του όλο χαρά μετά από εκείνο
το επαγγελματικό ταξίδι στην Ιταλία που κράτησε έναν
ολόκληρο μήνα. Ήταν δεν ήταν τριών χρονών και μέσα
σε αυτό το μήνα απουσίας του είχε μεγαλώσει πολύ.
Έτρεξε στην αγκαλιά του χωρίς κανέναν δισταγμό. Τα
μικρά χεράκια τυλίχτηκαν σφιχτά γύρω από τον λαιμό
του και έμειναν εκεί μέχρι τη στιγμή που του έδωσε
εκείνο το αυτοκινητάκι. Μερικές μέρες μετά το έκρυψε
κάτω από το καναπέ για να το βρίσκει όποτε πήγαινε να
δει τον μπαμπά του στο γραφείο. Τα χρόνια πέρασαν,
ο γιος του μεγάλωσε, πήγε στο εξωτερικό για σπουδές,
αλλά αυτό το αυτοκινητάκι έμεινε εκεί για να του θυμίζει
αλλοτινές χαρούμενες στιγμές.
Το ρολόι στον καρπό του χτύπησε διακριτικά
και τον επανέφερε στο σήμερα. Ένας αναστεναγμός
ελευθερώθηκε από το στόμα του. Αναδίπλωσε ένα ένα
τα μανίκια μέχρι τους αγκώνες και ένιωσε το δροσερό
περιβάλλον να κυλάει στα χέρια του. Πρωτόγνωρη
αίσθηση για κείνον του έκανε εντύπωση. Πάντα πίστευε
ότι ο κλιματισμός στο γραφείο του ήταν υπερβολικός.
Ζεσταινόταν αφόρητα το χειμώνα και κρύωνε τα
καλοκαίρια. Κανέναν δεν ένοιαζε η σπατάλη των πόρων.
Ποτέ όμως δεν κυκλοφορούσε εκεί με ανασηκωμένα
τα μανίκια. “Η πρώτη εντύπωση κερδίζει τον πελάτη”
συνήθιζε να λέει και όλοι συμφωνούσαν, καθώς η δική
του πρώτη εικόνα ήταν άψογη.
Δεκάδες άνθρωποι έγιναν επαγγελματίες στο
πλευρό του. Πολλοί από αυτούς άνοιξαν τις δικές τους
διαφημιστικές εταιρείες. Κάποιοι το εκτίμησαν, ενώ
άλλοι υπήρξαν σκληροί μαζί του. Γιατί και κείνος υπήρξε
σκληρός με όλους. “Ο καλύτερος τρ