Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
πάντα να με εκβιάζεις, σωστά;”
“Ούτε που μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό.”
“Τότε γιατί μου το είπες;” Με έπιασε γερά από τα μπράτσα
και με ταρακούνησε, σαν να ήθελε να ξεριζώσει τον
σπόρο του από μέσα μου και να τον πάρει πίσω.
Έβλεπα τα μάτια του γεμάτα τρόμο, στην υποψία ότι
θα του ζητούσα να αναλάβει ευθύνες που δεν επιθυμούσε,
γεμάτα μίσος, εκεί που κρυβόταν αυτό που παλιότερα
ονόμαζα αγάπη, ή έστω πάθος. Κατάφερα να ξεφύγω
κι έτρεξα μακριά.
άλλη, δεν θα τα καταφέρω ποτέ μόνη μου μ’ένα παιδί,
οπότε η απόφαση να δώσω το σπλάχνο μου για υιοθεσία,
μόλις με το καλό γεννηθεί, είναι μεν δύσκολη, αλλά
μοιάζει με μονόδρομος. Θα μπορούσα να κατηγορήσω τις
δύσκολες μέρες που διανύουμε , αλλά είναι σίγουρα πιο
βολικό να κατηγορήσω την πυξίδα, που με εγκατάλειψε
στο πιο σημαντικό σταυροδρόμι της μέχρι τώρα ζωής
μου και με αναγκάζει να σηκώσω μόνη μου το βάρος της
απόφασης. Είναι αλήθεια ότι η εύκολη λύση για τις λάθος
επιλογές είναι να αποδώσεις το φταίξιμο σε κάποιον
άλλο. Οι εξωτερικές λοιπόν συνθήκες είναι ένας καλός
στόχος, όταν δεν υπάρχει άλλος άμεσος εξαναγκασμός,
η βία της οικογένειας, των φίλων, του οποιουδήποτε
Θεού ή άλλης εξουσίας, ή ακόμα και της μαγικής πυξίδας.
Όταν η επιλογή είναι επιβεβλημένη, το βάρος φεύγει
από τον ενδιαφερόμενο και πέφτει στους ώμους κάποιου
αδιάφορου “επαγγελματία”, συνηθισμένου στην άρση
τέτοιου είδους βαρών. Η ανέχεια λοιπόν κι η φτώχεια
είναι υπεύθυνες για την επιλογή μου, αφού η πυξίδα
μου δεν είναι εύκαιρη. Δεν μπορώ να κρατήσω το μωρό,
αφού δεν έχω ούτε την δύναμη, ούτε την δυνατότητα
να το μεγαλώσω σωστά. Από την άλλη είναι οι ορμόνες
της χαράς που με έχουν κατακλύσει και δεν μπορώ
πια να σκεφτώ λογικά. Αν είχα τώρα την μαγική μου
πυξίδα όλα θα έβρισκαν τη λύση τους. Η αλήθεια είναι
Στέκομαι τώρα ακίνητη κάτω από τον δυνατό ήλιο,
μουσκεμένη στον ιδρώτα ή από σταγόνες βροχής που
δεν θυμάμαι να πέφτουν. Δεν κάνει ιδιαίτερη ζέστη,
ούτε σύννεφα μπορώ να διακρίνω, αλλά η όρασή μου
είναι το ίδιο θολή με το μυαλό μου. Σκουπίζω το μέτωπό
μου με το χέρι μου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια
να δω και να σ :