Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
το κλάμα του νεογέννητου αντήχησε στον διάδρομο. Η
μητέρα του προτού προλάβει το μωρό της να κλάψει την
εκκωφαντική μελωδία της ζωής, πρόλαβε και ζήτησε από
την νοσοκόμα να βγάλει τις μπαταρίες από ένα μικρό
στρογγυλό ρολόι που είχε βάλει δίπλα της. Η νοσοκόμα
έδειξε παραξενεμένη όμως αμέσως έπραξε όπως της όρισε
η λεχώνα, από συμπόνια για την πολύωρη ταλαιπωρία
της γέννας. Και αμέσως οι δείκτες κοκάλωσαν στις
δώδεκα ακριβώς. Μα το ρολόι στον τοίχο συνέχιζε την
φρενιασμένη του πορεία γύρω από τον σταθερό άξονα
περιστροφής και η νοσοκόμα εξέφρασε, μη μπορώντας
να συγκρατηθεί πια, την ερώτηση της.
“Γιατί μου ζητήσατε σταματήσω το ρολόι την ώρα που
γεννήθηκε ο γιος σας;”, σκούπισε από το μέτωπο της
τον ιδρώτα.
“Γιατί η ζωή υπερβαίνει τον χρόνο...”, της απάντησε
ανακουφισμένη στην θέα του υγιέστατου νεογέννητου.
Η νοσοκόμα δεν είπε κάτι άλλο, όμως από μέσα της
ορκιζόταν πως η γυναίκα εκείνη ήταν τρελή. Το θαύμα
της ζωής για αυτήν κρατιόταν αλυσοδεμένο από τις ώρες,
της ανάστατες κόρες του χρόνου. Ό