Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
Αγνοώντας το τι με περίμενε ανοίγοντας τον
υπολογιστή μου και πιο συγκεκριμένα το λογαριασμό
μου στο Facebook, εκείνη τη μέρα, κάθισα ξένοιαστη να
περάσω λίγο χαλαρά τον ελεύθερο χρόνο μου, μετά από
αμέτρητες ώρες δουλειάς. Αμέσως μόλις πάτησα το κουμπί
της σύνδεσης στην οθόνη μου, είδα ν’ αναβοσβήνουν
κόκκινα συννεφάκια που μ’ ενημέρωναν για τα
εισερχόμενα γραπτά μηνύματά μου. Δεν παραξενεύτηκα,
γιατί έχω πολλούς διαδικτυακούς φίλους αλλά και
προσωπικούς, που μιας και δεν μπορούμε να βρεθούμε
από κοντά λόγω έλλειψης χρόνου, κουβεντιάζουμε μέσω
του διαδικτύου συνήθως.
Πάτησα την κόκκινη ένδειξη λοιπόν και προς έκπληξή
μου, βρέθηκα να διαβάζω ανάμεσα στα μηνύματα
γνωστών μου κι ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αποστολέα.
Είχε ελληνικό όνομα μεν, άγνωστο δε. Ούτε λίγο, ούτε
πολύ, αφού μου σύστηνε τον εαυτό του, αμέσως μετά
προχώρησε λέγοντας ότι γοητεύτηκε από τη φωτογραφία
του προφίλ μου κι επιθυμούσε να με γνωρίσει καλύτερα.
Δεν θα έδινα ίσως σημασία, αν δεν μου κέντριζε το
ενδιαφέρον μία λεπτομέρεια. Ανάμεσα στα πολλά, είχε
γράψει ότι γνώριζε πως είμαι παντρεμένη (αφού το είχα
δηλωμένο εγώ στο status μου) και ότι δεν τον ενδιέφερε
καθόλου, αφού κι αυτός ήταν παντρεμένος.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που δεχόμουν μηνύματα
με κάποιου είδους φλερτ από αγνώστου