Μαρίνα Σαβεριάδου
μου, αντικειμενικά και όσο πιο σωστά
γίνεται, με τα εργαλεία που μου διαθέτει η
επιστήμη και οι γνώσεις μου για να βγάλω
το σωστό πόρισμα. Ξέρεις οι γιατροί με
άλλες ειδικότητες, χειρουργοί, παθολόγοι,
μαιευτήρες, έχουν ανταπόδοση για το
καλό τους έργο.
Ευχαριστήριες κάρτες,
ανθοδέσμες , εγκάρδιες χειραψίες και το
σημαντικότερο δάκρυα χαράς. Εγώ αυτά τα
δάκρυα χαράς δε θα αξιωθώ ποτέ να τα δω.
Το μόνο στο οποίο μπορώ να ευελπιστώ είναι
την ώρα που θα έρθουν οι μαυροφορεμένες
φιγούρες να παραλάβουν τον αγαπημένο
τους για να τον πάνε στην τελευταία του
κατοικία, να φύγουν τουλάχιστον με την
ικανοποίηση ότι κάποιος άγνωστος, με
άσπρη στολή, σεβάστηκε τον αγαπημένο
τους και έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για
να απαντήσει στα ερωτηματικά τους. Μόνον
έτσι μπορώ να αποχωρήσω και εγώ με τη
συνείδηση μου ήσυχη, αφήνοντας πίσω
το θάνατο και επιστρέφοντας και πάλι στη
ζωή. Και η ζωή, ζωή μου, τώρα πια με καλεί
και μου φωνάζει με το όνομα σου Ελοίζ.
Μόνο να μπορούσα να τα παρατήσω όλα και
174 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Γράμματα στην Ελοίζ
να έρθω να σε βρω, για μια ώρα μονάχα, να
βυθιστώ στα μάτια σου και να κρατήσω τα ζεστά
χέρια σου στα δικά μου. Υπάρχουν όμως και
τα πρέπει, τα πρέπει τα δικά σου, τα πρέπει τα
δικά μου, αυτά που μας επιβάλλει η ζωή και το
καθήκον, κρατώντας μας αμείλικτα μακριά από
αυτό που πραγματικά θέλουμε. Κι εγώ θέλω
εσένα Ελοίζ, σε θέλω όσο τίποτα άλλο ψυχή
μου, ψυχή δική μου. Και να ξέρεις σε περιμένω.
Περιμένω το γράμμα σου, όπως περιμένει ένα
μικρό παιδάκι τον πατέρα το βράδυ να γυρίσει με
τα καλούδια, μα περισσότερο περιμένω τη στιγμή
που θα σε συναντήσω και θα δω τα μάτια σου.
Ψυχή και σώμα, παντοτινά δικός σου
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 175