Η σημερινή κοινωνία δείχνει ανίκανη να προσαρμοστεί
για να διαχειριστεί σύγχρονες προκλήσεις όπως η
χρηματοπιστωτική κρίση, η κλιματική αλλοίωση, η
δυνατότητα για ενεργειακή αφθονία, η δυνατότητα
αυτοματοποίησης της εργασίας και ούτω καθεξής. Ως
αποτέλεσμα, η σημερινή κοινωνία είναι μια άρρωστη
κοινωνία και αν δεν προσαρμοστεί έγκαιρα, θα πεθάνει.
Είναι ειρωνικό λοιπόν ένας παγκόσμιος οργανισμός
όπως τα «Ηνωμένα Έθνη», του οποίου αποτελεί μέρος
και ο ΠΟΥ, να αναγνωρίζει ξεκάθαρα τη σημασία της
δημόσιας υγείας αλλά να μην είναι σε θέση να καταδείξει
την ίδια τη δομή της κοινωνίας μας ως τη ρίζα των
τωρινών κοινωνικών προβλημάτων και δυσλειτουργιών,
που αναπόφευκτα επιδεινώνουν την υγεία μας. Είναι
εύκολο να προβάλλεις τη φτώχεια, για παράδειγμα, ως
πρόβλημα που αν λυθεί θα βοηθήσει στην επίτευξη
υγείας, αλλά δύσκολο, απ’ ότι φαίνεται, να καταγγείλεις
τις ριζικές αιτίες που δημιουργούν το φαινόμενο της
φτώχειας εξαρχής.
Μπορεί πράγματι να βρει ισορροπία μια κοινωνία που
βασίζεται στον ανταγωνισμό και τη διαστρωμάτωση, τη
στιγμή που αυτά εξ ορισμού γεννούν την εχθρότητα και
την πολεμική νοοτροπία;