Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα χρηματοδότησης τέτοιων συστημάτων. Σε
ορισμένες χώρες βλέπουμε μοντέλα με μεγάλη κρατική παρέμβαση, όπου
τα περισσότερα έξοδα καλύπτονται για όλους τους πολίτες ή για μεγάλη
μάζα του πληθυσμού αλλά με το βάρος μιας αυξημένης γενικής φορολογίας·
ενώ σε άλλες χώρες συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή ο κόσμος πρέπει να έχει
ιδιωτική ασφάλιση για να είναι καλυμμένος όταν χρειαστεί ιατρική
φροντίδα. Στις πιο πολλές χώρες ισχύει ένας συνδυασμός κρατικής και
ιδιωτικής ασφάλισης. Σε χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου όλοι οι
πολίτες έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, υπάρχει γκρίνια για κακή
αποδοτικότητα κόστους ενώ τα συσσωρευμένα κρατικά οικονομικά
ελλείμματα φέρνουν σιγά-σιγά τη διάλυση του περίφημου Εθνικού Σχεδίου
Υγείας (NHS). Στις ΗΠΑ, από την άλλη, όπου επικρατεί ασφάλιση ιδιωτικού
τύπου και δεν υφίσταται ακόμα ένα καθολικό σχέδιο υγείας, πολλοί
άνθρωποι υποφέρουν οικονομικά από τα δυσβάσταχτα ιατρικά έξοδα ή
στερούνται την ιατρική φροντίδα επειδή δεν είναι καθόλου ασφαλισμένοι.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης ή ύφεσης, παρατηρούμε ότι η φαυλότητα
μεγαλώνει. Τα κράτη επενδύουν αναγκαστικά πιο λίγα λεφτά στον τομέα της
υγείας ενώ οι ασφαλιστικές εταιρείες εμπιστεύονται λιγότερο τους πελάτες
τους, χειροτερεύοντας τους όρους της προσφερόμενης κάλυψης υγείας, με
αποτέλεσμα ακόμα πιο πολύς κόσμος να μην μπορεί να καλυφθεί επαρκώς
στην πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες.
Σήμερα, τουλάχιστον 400 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως δεν μπορούν
να εξασφαλίσουν τις βασικές ιατρικές υπηρεσίες που έχουν ανάγκη, διότι
αυτές οι υπηρεσίες είναι είτε μη διαθέσιμες είτε μακριά από αυτούς, είτε πολύ
ακριβές για την οικονομική τους κατάσταση ή είναι πολύ κακής ποιότητας.
Ως αποτέλεσμα, εκατομμύρια άνθρωποι ασθενούν βαριά ή πεθαίνουν κάθε
χρόνο από ιατρικές παθήσεις που θα μπορούσαν να προληφθούν ή να
θεραπευτούν. Επίσης, η διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων ανά τον
κόσμο εκτιμάται ότι σπρώχνει 100 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο στη
φτώχεια, διότι χρειάστηκαν υπηρεσίες υγείας. Άλλα 150 εκατομμύρια
άνθρωποι υφίστανται οικονομική καταστροφή αφού αναγκάζονται να
δαπανούν σχεδόν το ήμισυ των εισοδημάτων τους για ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη. [πηγή 1] [πηγή 2]