Alleen de Exeter en Houston hebben gelijke wapens . Wij , de Java en de Perth , moeten naderen om ze binnen bereik te krijgen . |
|||
|
Tien gevaarlijke minuten komen we tekort . Helaas zijn we die kwijtgeraakt door zuinigheid en naïviteit . “ Stomme politiek ,” mompel ik . Mijn verbindingsman kijkt me aan en ik schud mijn hoofd . “ Nee , niks ,” zeg ik , maar ik voel boosheid . Met een goede vlootwet in 1923 waren wij sterker geweest en met nieuwe slagkruisers hadden wij zwaarder geschut gehad . We hadden zelfs rondjes om ze kunnen varen . Bijna tien jaar geleden raakten wij de minuten kwijt die we nu tekortkomen . De gedachte aan verliezen knijpt mijn maag samen . Als wij falen kunnen we niks meer doen voor onze mensen op de wal . Ik verman mijzelf , zulke gedachten helpen nu niet . Met wat we nu hebben , moeten we het doen . Het is niet anders .
Waar blijft verdraaid onze luchtmacht ? We hebben al twee Japanse luchtaanvallen moeten afslaan . Dat is gelukt , maar zij kennen nu onze positie . En waar zouden zij nu zijn ? Ik kijk op mijn klokje , het is bijna kwart over
|
|||
“ Laat het dwars van ons zijn . Ik hoor de torens draaien , maar waarheen ?” |
|||
30 MARINE MAGAZINE |
Dit jaar herdenken we dat het 75 jaar geleden was dat de Slag in de Javazee plaatsvond . We blikken met dit verhaal op deze gebeurtenis terug , met als basis de historische feiten . |
Aan onze bakboordzijde de jagers Kortenaer en Witte de With en achteraan de vier Amerikaanse vierpijpers . Ik ken het plan : wij gaan de Japanse oorlogsschepen aanvallen . Onze en de Amerikaanse jagers moeten doorstoten en de troepenschepen van de invasievloot torpederen . Enkele dagen geleden passeerde de Japanse vloot de straat Makassar maar sindsdien hebben we niets meer over hen gehoord . De schout-bijnacht moet nieuws over hun positie hebben gekregen en heeft tot de aanval besloten .
“ Een transportgroep ligt op maar twee uur varen voor ons ,” zegt mijn verbindingsman . “ Komt dit van de brug ?” vraag ik , hij knikt . Zouden ze zich dan toch gesplitst hebben , zoals we hoopten ? Dan zitten de oorlogsschepen mogelijk ten noorden van ons . Met deze koers komen we dan precies tussen de twee groepen in . Ik wou dat we sneller konden , maar dat kan de Java niet bijhouden en we hebben elk kanon nodig . Het gaat moeilijk worden , want zij hebben zware kruisers met grotere kanons die ook verder kunnen schieten .
|
vier . Dan is er reuring , er zijn schepen gezien . Maar waar ? Laat het dwars van ons zijn , denk ik . Ik hoor de torens draaien , maar waarheen ? Oei , de grote lopen wijzen twee streken over stuurboord en dat is niet goed . Dan zitten ze te veel voor ons . Of zou het de transportvloot al zijn ? Ook de andere kruisers hebben hun torens gericht . Die van de Exeter staan meer dwars uit . Zou de vijand dan toch noordelijk zitten ?
Plotseling zijn er hoge fluittonen , gevolgd door grote waterkolommen aan stuurboord achter ons . Inkomende acht inch granaten ; de Japanners openen het vuur . Nog geen minuut later geeft de Exeter haar eerste salvo . Zij kunnen al wel vuren . Het is begonnen , ik ruik kruitdampen en voel waterdruppels van de inslagen op mijn gezicht . Mijn vermoeidheid is verdwenen nu het bloed door mijn aderen giert . Mijn hartslag schiet omhoog , zo dadelijk kunnen wij vuren . Onze kanons , dreigend op de horizon gericht , zwijgen nog . Ik voel onze schroeven door het water slaan , we maken vaart . Nog tien minuten ..., nog tien minuten .
|