δωμάτιο , η δεκαπεντάχρονη αδελφή της Θωμαή βιάζεται από τους δύο στρατιώτες τόσο κτηνωδώς , ώστε ξεψυχάει το ίδιο βράδυ . Οι δύο νεότερες αδελφές δοκιμάζουν τέτοιο σοκ που πέφτουν άρρωστες και πεθαίνουν μερικές μέρες αργότερα . Όσο για τον πατέρα , δολοφονείται με τρύπημα από ξιφολόγχη στην κοιλιά , μερικές εβδομάδες αργότερα , γιατί αρνείται να αποκαλύψει πού κρύβεται η κόρη του , που τρομοκρατημένη έχει εγκαταλείψει το πατρικό της .
Στην Καβάλα , ο Κομιτατζής αξιωματικός του ναυτικού Αγγέλωφ , επιδίδεται σε βιασμούς κατά συρροή , πολλές φορές με μεγάλη αγριότητα . Σημειωτέων πως ο Αγγέλωφ ήταν φορέας μολυσματικής ασθένειας και την μετάδωσε σε όλα τα θύματα του . Οι στρατιώτες διαπράττουν παρόμοιες φρικαλεότητες , βιάζοντας γυναίκες που βρίσκονται στο δρόμο τους . Ένα θύμα ενδέχεται να υποστεί περισσότερους από ένα βιασμούς , ενώ οι βιαστές αλληλοβοηθούνται για να πνίξουν κάθε αντίσταση .
Τα βασανιστήρια που υπέστη ο γενικός πληθυσμός ήταν πρωτοφανούς αγριότητας . Οι δημόσιοι ραβδισμοί , πολλές φορές μέχρι θανάτου , ήταν σύνηθες φαινόμενο . Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Γερμανού . Ο ιεράρχης συνελήφθη στο Πράβι την 11 η Φεβρουαρίου 1917 με την κατηγορία της κατασκοπείας . Στις 6 η Ιουλίου του ίδιου χρόνου , βγήκε αλυσοδεμένος από την φυλακή και έπειτα από βασανιστήρια τον εκτέλεσαν και τον έθαψαν στο χωριό Δάτο . Κατά την σύλληψη του μητροπολίτη , συνελήφθησαν επίσης και δύο αγόρια , συγγενείς του θύματος , ο Χρήστος Ε . ηλικίας δέκα ετών και ο Γεώργιος Π . Δώδεκα ετών . Τα αγόρια βασανίστηκαν για να τους αποσπάσουν « ομολογίες » και πέθαναν 2 εβδομάδες μετά τα βασανιστήρια ύστερα από αιμόπτυση .
ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ - ΕΚΤΟΠΙΣΜΟΙ – ΑΠΑΓΩΓΕΣ
Μεγάλο κομμάτι του Ελληνορθόδοξου πληθυσμού εξαναγκάστηκε να δουλεύει σε μεγάλα έργα του βουλγαρικού κράτους . Λόγω της πείνας , πολλοί Έλληνες δούλευαν σε οχυρωματικές εργασίες του βουλγαρικού στρατού , κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί . Η παντελής έλλειψη τροφής ανάγκαζε άντρες , γυναίκες και παιδιά αδιακρίτως , να γίνουν εργαλεία του βουλγαρικού στρατού . Οι οχυρώσεις κτίστηκαν από το οχυρό Ρούπελ μέχρι την εκβολή του Στρυμόνα , αλλά και στο παράλιο μέτωπο . Στρατηγικός στόχος ήταν , εκτός από την εξόντωση του πληθυσμού , και η δυνατότητα αποτελεσματικής άμυνας έναντι επίθεσης του Ελληνικού στρατού από την στεριά ή / και του Αγγλικού ναυτικού . Η απόβαση στην γειτονική Καλλίπολη ήταν βέβαια πρόσφατο ακόμη γεγονός .
Στην περίπτωση των εκτοπισμών η περίοδος της Κατοχής χωρίζεται σε δύο μέρη , πριν και μετά την κήρυξη του πολέμου της Ελλάδος προς την Βουλγαρία τον Ιούνιο του 1917 . Ενώ πριν τον πόλεμο οι εκτοπισμοί ήταν κατά συγκεκριμένων ατόμων ή οικογενειών που δούλευαν για Βούλγαρους ιδιοκτήτες και « μετακόμισαν » στη Βουλγαρία ύστερα από παρότρυνση της βουλγαρικής διοίκησης . Μετά την κήρυξη του πολέμου , η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία . Όλοι οι άντρες μεταξύ 18-55 ετών μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία για καταναγκαστική εργασία . Δούλευαν σκληρά σε δύσκολα έργα , π . χ . σιδηρόδρομος , με ελάχιστο φαγητό και χωρίς κατάλυμα . Χιλιάδες πέθαναν από τις στερήσεις , το κρύο και τους συνεχείς ξυλοδαρμού . Μετά την ήττα και συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας , επτά χιλιάδες περίπου εκτοπισμένοι που πήραν τον δρόμο του γυρισμού πέρασαν από το νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού στο Τύρνοβο . Ο γιατρός Κέννεθ Α . Γράφει :
« Έφθαναν μέσα σε βαγόνια που προορίζονταν για τη μεταφορά ζώων , 35 μέχρι και 70 άτομα σε κάθε βαγόνι ….., βρώμικοι πέρα από κάθε περιγραφή , γεμάτοι ψείρες . Δεν είχαν για τροφή παρά το ψωμί που
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2016 Page 40