Γράφει ο Παναγιώτης Κάρδαρης Συγγραφέας Ερευνητής
Πανορθόδοξη Σύνοδος και Γεωπολιτικά Αγκάθια Μέρος 3ο
O Tempora , O Mores …
Ο Ρωμαίος ρήτορας , πολιτικός και φιλόσοφος Κικέρωνας , στην πρώτη του ομιλία κατά του Λεύκιου Σέργιου Κατιλίνα , ανέφερε τη φράση O Tempora O Mores , Ω Καιροί , Ω Ήθη , θέλοντας να καταδείξει την έκπτωση της αρετής στην πολιτική σκηνή της εποχής του . Με αυτήν την φράση επιλέγω να αρχίσω , γράφοντας το τρίτο και τελευταίο μέρος του άρθρου για το προσκήνιο και το εμφανές παρασκήνιο της Μεγάλης Συνόδου , που έμελλε τελικά όχι μόνο να μην γίνει Πανορθόδοξη , αλλά και να γίνει αρχή έριδας για την παγκόσμια ορθόδοξη κοινότητα . Φίλες και φίλοι αναγνώστες και αναγνώστριες , θα ήταν ψέμα αν σας έλεγα ότι είμαι χαρούμενος για όσα θα αναφερθούν ή για όσα αναφέρθηκαν σε αυτό το άρθρο . Γιατί σε ποιον φέρει χαρά να περιγράφει την έκπτωση των θεσμών και των αξιών μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου ; Θα μου πει κάποιος ότι αυτή είναι μια προσωπική άποψη και ίσως , μάλιστα , εσφαλμένη . Σε αυτόν τον άγνωστο θα απαντήσω το εξής , η Εκκλησία όταν γεννήθηκε υποτίθεται ότι στηρίχθηκε στην λέξη « Οικουμενικότητα », η πρώτη απόπειρα παγκοσμιοποίησης της θρησκείας , της εξουσίας και των θεσμών έλαβε χώρα μέσα από το ίδιο το εκκλησιαστικό δόγμα .
Η γέννηση της εκκλησίας σύμφωνα με τη θεολογία έλαβε χώρα την Πεντηκοστή , όταν το « Άγιον Πνεύμα » κάλεσε τους πάντες σε ενότητα και αναίρεσε την κατάρα της Βαβέλ . ( Για περισσότερα σε αυτό το θέμα δείτε Περιοδικό ΤΜ ). Αυτό το δόγμα - και λυπάμαι που θα στεναχωρήσω κάποιους φίλους , αλλά όταν εξετάζω την ιστορία το κάνω χωρίς συναίσθημα και χωρίς να βγάζω τις προσωπικές μου πεποιθήσεις . - δεν μίλησε ποτέ για εθνοφυλετικές εκκλησίες , οι οποίες θα έβαζαν πρώτα το κρατικό συμφέρον και ύστερα αυτό του ανθρωπίνου προσώπου που πασχίζει να λυτρωθεί , σύμφωνα πάντα με την ίδια δογματική διδασκαλία . ( Από την άλλη δεν μίλησε και για την ισοπέδωση πολιτισμών και ανθρώπων στο όνομα της απόπειρας παγκοσμιοποίησης που προωθείται σήμερα από τα διεθνή κέντρα εξουσίας . Ίσα-ίσα σεβάστηκε τον εκάστοτε πολιτισμό , όχι φυσικά στο κομμάτι της θρησκείας , αλλά σε όλα τα άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά . Με εξαίρεση κάποιες ακρότητες που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της « μετάβασης » της θρησκευτικής εξουσίας από το πολυθεϊστικό στο μονοθεϊστικό σύστημα ).
Η Πτώση της Οικουμενικότητας …
Η πτώση της ιδέας του Οικουμενικού Χριστιανισμού συντελέστηκε ή μάλλον αποκορυφώθηκε κυρίως κατά το σχίσμα της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας . Έπειτα ο κατακερματισμός των παλαιών χριστιανικών αυτοκρατοριών και η αμφισβήτηση από τις εθνικές κυβερνήσεις της εξουσίας του Πάπα , έφερε στην δύση αρκετές συγκρούσεις με το Βατικανό . Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης γεννήθηκαν από τη μία εθνικές εκκλησίες , άμεσα εξαρτώμενες από την πολιτική εξουσία , τέτοιο παράδειγμα αποτέλεσε η Αγγλικανική Εκκλησία . Από την άλλη γέννησε το κίνημα των διαμαρτυρόμενων ή αλλιώς τον προτεσταντισμό . Στην Ανατολή , η πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , του βυζαντινού πολιτισμού , που πάντοτε συνέπλεε με την θρησκευτική εξουσία προσπαθώντας , μάλιστα , κατά καιρούς να την ελέγξει βίαια και το πέρασμα των χριστιανικών περιοχών στην κυριαρχία του Ισλάμ , υποβάθμισε τα πατριαρχεία της Κωνσταντινούπολης , της Αντιόχειας , των Ιεροσολύμων και της Αλεξάνδρειας . Τα , πάλαι ποτέ , φώτα της ανατολικής εκκλησίας , που ονομάστηκε ορθόδοξη , θόλωσαν .
Μόνο η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία έμεινε , σχεδόν , ανέπαφη , αφού όταν έπεφτε η βυζαντινή εκκλησία , αυτή , ανεξαρτητοποιημένη από την βυζαντινή διοίκηση , άκμαζε . Εξαίρεση βέβαια αποτελούν τα χρόνια του Τσάρου Πέτρου του Μέγα που θέλησε να υποβαθμίσει το ρόλο της Εκκλησίας στις κρατικές υποθέσεις τον 18ο αι . και φυσικά τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης , τον 20ο αι . Ειδικά μετά τον 19o
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2016 Page 25