Geopolitics Magazine September - October 2016 | Page 15

Ειδικός συνεργάτης Geopolitics & Daily News
μετάφραση από Brookings Institute

Γιατί η Αραβική Άνοιξη δεν «γκρέμισε» τις Αραβικές
Μοναρχίες;

Καμία Αραβική μοναρχία δεν «έπεσε» κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης- και μόνο μία αντιμετώπισε
«κρίση καθεστώτος», το Μπαχρέιν. Αυτά τα καθεστώτα, που επί δεκαετίες χαρακτηρίζονται ως
αναχρονιστικά, αντιμετώπισαν την πολιτική καταιγίδα που ξέσπασε στην περιοχή, πολύ καλύτερα από
τους «δημοκράτες γείτονές τους». Παρόλο που πολλοί εξέφρασαν απόψεις, από το ότι η διαδοχή είναι
ισχυρότερη από τη δημοκρατία, μέχρι την άποψη ότι δεν απέχουν πολύ από την πτώση τους, τα
καθεστώτα αυτά, απέδειξαν μία αντοχή, που κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει επαρκώς. Για κάποιους
λόγους, οι Αραβικές μοναρχίες υπάρχουν και παραμένουν.

Είναι γεγονός ότι οι αραβικές μοναρχίες διακήρυξαν τον πλούτο του πετρελαίου τους, έναντι σε άκαιρες
απαιτήσεις για μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και τα σχετικά φτωχότερα σε πετρέλαιο βασίλεια «κρατήθηκαν»
από τους πλουσιότερους συμμάχους τους. Και κάθε αραβική μοναρχία διατήρησε την συμμαχική
«στήριξη», τόσο των εσωτερικών συμφερόντων της, όσο και των περιφερειακών συμμάχων και των
τυπικά δυτικών αλλοδαπών πατρώνων της.
Φυσικά, οι παράμετροι στρατηγικής διαφέρουν ανάλογα με τη χώρα, όπως άλλωστε και οι ίδιες οι
μοναρχίες.
Για να γίνουν όλα αυτά ευκολότερα αντιληπτά, θα πρέπει να γίνει ένας γενικός θεσμικός διαχωρισμός
των αραβικών μοναρχιών. Στο Μαρόκο και στην Ιορδανία οι βασιλιάδες κυβερνούν ως μεμονωμένα
άτομα. Στις χώρες του Κόλπου κυβερνούν οικογένειες – με την ευρύτερη έννοια του όρου. Στη δεύτερη
κατηγορία, στις δυναστικές μοναρχίες δηλαδή, οι μονάρχες είναι μέρος ενός ευρύτερου κυβερνητικού
σώματος.

Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016

Page 13