Geopolitics Magazine November - December 2015 | Page 7

Ενέργεια και χρόνος.
Στην πρώτη αρχή, η Ελλάδα σίγουρα έχει περισσότερο αδρανήσει και λιγότερο ενεργήσει. Υπάρχουν
πολλοί τρόποι να ενεργήσει μια χώρα στον τομέα ασφαλείας ακόμα και παθητικά εφόσον δεν θέλει να
προκαλέσει. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι να επενδύσει σε καινοτόμες τεχνολογίες που θα
μειώσουν το κόστος μακροπρόθεσμα ενώ παράλληλα θα ενδυναμώσουν τις ικανότητες της να
ανταπεξέρχεται σε κάθε κατάσταση. Ειδικά, απέναντι σε εξωτερικές απειλές η συνεχής υποχωρητικότητα
και ανοχή σε κάθε πρόκληση είναι ένα σημείο αναφοράς που οι επιβουλευόμενοι γύρω μας δεν
διστάζουν να το εκλάβουν ως σημείο αδυναμίας. Η δυναμική της Ελλάδος σε καινοτόμους τομείς
τεχνολογίας είναι τεράστια τόσο σε προσωπικό που δυστυχώς φεύγει στο εξωτερικό, όσο και σε ιδέες
που «αραχνιάζουν» σε ντουλάπια και συρτάρια. Η ανάκληση και η επανεξέταση τους, σε συνάρτηση μιας
συγκέντρωσης ανθρώπων υψηλότατης εξειδίκευσης με μια παράθεση στόχων θα δώσει ακριβώς αυτό το
έναυσμα για να λειτουργήσουν τα γρανάζια μιας στρατηγικής.
Το πότε μπορεί γίνει αυτό είναι εξίσου σημαντικό. Διαβάζουμε πολλές
φορές για μια αποστασιοποίηση της χώρας και ανεξαρτητοποίησης της
από σύμφωνα, συνεργασίες και συμμαχίες. Εν μέρει υπάρχει ένα δίκιο,
καθώς όλα αυτά έχουν μετατραπεί σε σημεία ελέγχου παρά βοήθειας.
Όμως, είναι σημαντικό εδώ να γίνει αντιληπτό πώς η Ελλάδα θέλει
χρόνο και σχέδιο για να ενεργήσει. Θέλει να δημιουργήσει υποδομές σε
δυναμικό και υπηρεσίες που θα την στηρίξουν όταν θα μείνει μόνη της.
Σαν το παιδί που κάνει ποδήλατο με τον μπαμπά να επιβλέπει και
βοηθητικές ρόδες σε ένα χωράφι με κροκάλες και αγκάθια. Αν
αφαιρέσει την προστασία στο παιδί το πιθανότερο είναι πώς θα
καταλήξει στο νοσοκομείο. Αν ανάγουμε αυτή την κατάσταση στη
περίπτωση της χώρας θα σημαίνει καταστροφή. Οπότε όσο και αν μας πληγώνει, η Ελλάδα θέλει χρόνο
ακόμα για να δράσει. Θα χρειαστεί όμως να κάνει ενέργειες εστιασμ