Geopolitics Magazine November - December 2015 | Page 56

αντιμετώπισαν χιλιάδες Τουρκικού Στρατού και προτίμησαν έναν περήφανο θάνατο από μια ατιμωτική παράδοση. Μετά από αρκετές μάχες με Τούρκους ατάκτους αλλά και με μονάδες του τακτικού Τουρκικού Στρατού, όπως αριστοτεχνικά παρουσιάζει ο Παντέλ Αγάς στα απομνημονεύματα του, αποχώρησε από τα βουνά του Πόντου ως νικητής και όχι ως διωκόμενος. Μέσω Ρωσίας και Βουλγαρίας έφτασε στην Ελλάδα το 1923 και εγκαταστάθηκε στο χωριό Ποντολίβαδο του Δήμου Νέστου. Με τη γυναίκα του, Φωτεινή Χαραλαμπίδου, απέκτησαν τρία παιδιά, τον Παναγιώτη και την Όλγα που ήσαν δίδυμα και γεννήθηκαν στο χωριό το 1925 και τον Ιερεμία που γεννήθηκε επίσης στο χωριό το 1935. Σε ένα πέτρινο δωμάτιο του σπιτιού του αποτραβιόταν συχνά για να γράψει την αφήγηση του για τα γεγονότα της ταραχώδους περιόδου 1913 – 1923 και για το αντάρτικο στα βουνά του Πόντου στις περιοχές κυρίως της Σαμψούντας, της Πάφρας, της Έρμπαα και της Αμάσειας, όπως τα έζησε ο ίδιος ως πρωταγωνιστής. Η περίοδος στην οποία αναφέρεται συνδέθηκε με χιλιάδες νεκρούς σε ατέλειωτες πορείες θανάτου, σε τάγματα εργασίας και σε θανάτους από λιμοκτονία και μολυσματικές ασθένειες. Απεβίωσε στις 27-10-1969 στο Ποντολίβαδο, δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπημένης του γυναίκας. Άφησε πίσω του αρκετές σελίδες αναμνήσεων τις οποίες ανέλαβε να δημοσιοποιήσει η εγγονή του Φωτεινή Αναστασιάδου προκειμένου να διαφυλάξει την ιστορική μνήμη αλλά και να αποτίσει φόρο τιμής στον αγωνιστή παππού της. Στο κλείσιμο αυτής της σύντομης αναφοράς αξίζει να αναφέρουμε ότι ως αποτέλεσμα της δράσης αυτών των ανθρώπων, ελάχιστα εξοπλισμένων, ήταν η σωτηρία χιλιάδων ανθρώπων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι από τους 183.000 Έλληνες της Αμάσειας επέζησαν οι 50.000 κι αυτοί χάρη στη δράση ανθρώπων σαν τον Παντέλ Αγά. Είναι βράδυ και μαζί με την κόρη μου παρακολουθούμε με θλίψη τα «παράθυρα των δελτίων των Οκτώ». Κάπου όμως στο βάθος ακούγεται ο λυτρωτικός ήχος της ποντιακής λύρας και συνάμα Πόντιοι χορευτές ξεκινούν να χορεύουν τη Σέρα, ως φόρο τιμής γι΄ αυτούς που χάθηκαν αλλά και ως παρακαταθήκη γι΄ αυτούς που έρχονται..... Καθώς τελειώνω αυτή το γραπτό προσκύνημα συνειδητοποιώ πως είναι μεγαλύτερο απ΄όσο υπολόγιζα αρχικά να γράψω. Από το περιοδικό η αρχισυνταξία μου ζήτησε μια σύντομη αναφορά τιμής ένεκεν αλλά η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη καθώς άρχισαν να έρχονται Geopolitics.com.gr all rights reserved 2015 Page 54