Geopolitics Magazine March - April 2015 ( 8th Edition ) | Page 8

Geopolitics & Daily News Magazine
Η ανισορροπία ισχύος στην περιοχή επηρεάζει, όμως, και την γείτονα Τουρκία. Μια χώρα που αντίθετα
με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι, ποτέ δεν παραιτήθηκε του κληρονομικού δικαιώματος, όπως θεωρούν
οι ίδιοι, να διαχειρίζονται και να ηγούνται του Ισλαμικού τόξου, ειδικά σε θέματα που αφορούν και
συσχετισμούς με την Δύση. Το δόγμα του Κεμάλ Ατατούρκ, άλλωστε, στην Τούρκικη εθνοσυνέλευση
που τον ανέδειξε και ηγέτη του νέου κοσμικού Τουρκικού κράτους , ανέφερε ρητά πώς ενώ το μέλλον
της Άγκυρας ήταν η συνεργασία με την Δύση, εντούτοις η δύναμη και το μεγαλείο της Τουρκίας
κρύβεται στο ιστορικό παρελθόν της (σ.σ. Οθωμανική αυτοκρατορία).
Η Τουρκία έχοντας διαχειριστεί πλήρως κάθε
ικανότητα που κέρδισε από την ηγεσία του
Φαναριού και τις διπλωματικές γνώσεις που
αποκόμισαν οι διπλωμάτες της επί δεκαετίες από την
σχολή του Γένους, ασκώντας σήμερα Βυζαντινού
τύπου διπλωματία ( Υψηλής Πύλης) με αποτέλεσμα
κάθε συναλλαγή τους να αποκομίζει είτε κέρδη, είτε
επιρροή για την Άγκυρα. Το δόγμα της Τουρκίας,
κατ΄ ουσίαν, ποτέ δεν άλλαξε. Η ουσία της
εξωτερικής πολιτικής τους από τον Μέντερες, τον
Ετσεβίτ, την Τσιλέρ και τον Ερντογάν , διά της
υποστήριξης ή και της παρέμβασης του στρατού
ήταν πάντα μία. Η Τουρκία είναι μια αυτοκρατορία
που θα πρέπει να έχει διαχρονική και αιώνια
παρουσία ως το άστρο του Ισλάμ ( σ.σ. το αστέρι
δίπλα στην ημισέληνο , στην σημαία της, φέρεται να
έχει μια τέτοια σημασία όπως λένε αρκετοί αν και αμφισβητείται έντονα αυτή η παραδοχή).
Η Ελλάδα, τώρα, είχε την τύχη και την ατυχία να είναι ο τελευταίος συνδετικός κρίκος μεταξύ όλων
αυτών των περιοχών έχοντας μια οικεία πλευρά προς την Δύση, μια ιστορική καμπή και υποταγή στην
Ανατολή και μια σύνδεση με το Αραβικό στοιχείο κυρίως κατά την Αρχαιότητα μέσω της Αιγύπτου. Ως
μια χώρα σταυροδρόμι βρίσκεται συνεχώς είτε κάτω από πιέσεις είτε υπό τις επιρροές των περιοχών
αυτών γεγονός που της προσδίδει ένα τεράστιο ρόλο αυτόν του ισορροπιστή, τον οποίον και καλείται να
επιτελέσει.
Ο ρόλος αυτός μπορεί μέσα από καλή διαχείριση να αποδώσει τα μέγιστα κέρδη στην χώρα, αρκεί να
γίνει αντιληπτό το πώς θα μπορεί να το διατηρήσει μέσα από μια εξωτερική πολιτική που θα έχει στοιχεία
εθνικής υφής (σ.σ. τα μόνα που διαχρονικά
δεν μπορούν να υποστούν αλλοιώσεις) ,
ενώ οι παράμετροι και οι μέθοδοι θα
μεταλλάσσονται, όπως είναι φυσικό, με την
αλλαγή πολιτικών κομμάτων, εντούτοις
όμως θα οδηγούν πάντα στο ίδιο
αποτέλεσμα/ουσία για εμάς.
Η Ελλάδα κατάφερε στην περίοδο του
μεσοπολέμου μετά τον Α’ Παγκόσμιο, για
ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα, με την
υψηλή διπλωματική ικανότητα του Ελ.
Βενιζέλου να ισορροπήσει ανάμεσα σε
συμπληγάδες της εποχής (Ρωσία, Βρετανία,
Γαλλία) ενώ ο ίδιος ήταν από τους πρώτους
πολιτικούς ηγέτες που είχε αντιληφθεί την
σημαντικότητα της επιρροής των ΗΠΑ, οι
οποίες είχαν αρχίσει να δείχνουν πλέον την
δύναμη και την άνοδο τους. Με αυτό ως
εφόδιο έφερε την Αθήνα ως προστάτη συμφερόντων όλων των εμπλεκομένων και κέρδισε την
διαχείριση εδαφών που η Ελλάδα είχε προ αιώνων απωλέσει το δικαίωμα τους.
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2015

Page 6