Geopolitics Magazine March - April 2015 ( 8th Edition ) | Page 67

Geopolitics & Daily News Magazine
δημόσιου χρέους που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες. (Elson, 2008:178) Φυσικά απαραίτητη προϋπόθεση
για όλα τα παραπάνω είναι σε πρώτη φάση να γίνουν αποδεκτά από τη διεθνή κοινότητα και έπειτα να
βρεθούν οι μηχανισμοί-τρόποι που θα διασφαλίσουν και θα εποπτεύουν την εφαρμογή τους. Το θέμα
της διακυβέρνησης της νέας αρχιτεκτονικής φαίνεται μέχρι στιγμής να μοιράζεται μεταξύ του G20 και
του ΔΝΤ. Βέβαια τίθεται το θέμα της υποεκπροσώπησης και της διασφάλισης των συμφερόντων όλων
των χωρών. Η μετατόπιση από το G7 στο G20 είναι ένα σημαντικό βήμα όμως αυτό αρκεί; Είναι
αποτελεσματικό ή χρειάζεται μία περαιτέρω διεύρυνση; Το ίδιο θέμα τίθεται και στα πλαίσια του ΔΝΤ
λόγω του θέματος που προκύπτει σχετικά με τα quotas και την αίσθηση που υπάρχει ότι κυρίως
εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των πιο ισχυρών δηλ. των ΗΠΑ. Αυτό μαζί με την αναποτελεσματική
δράση του ΔΝΤ σε πολλές περιπτώσεις έχει μειώσει την εμπιστοσύνη των χωρών προς τον οργανισμό
άρα και προς τη δυνατότητα του και τη νομιμοποίηση του να ασκεί οικονομική διακυβέρνηση σε
παγκόσμιο επίπεδο. Λόγω του ότι η εμπιστοσύνη χάνεται εύκολα αλλά αποκτάται δύσκολα, μήπως τελικά
χρειαζόμαστε μία νέα υπερεθνική αρχή που θα αναλάβει αυτό το ρόλο;
Από τα παραπάνω αγαθά που θα πρέπει να προσφέρει η νέα αρχιτεκτονική θα πρέπει να σημειώσουμε
πως σημαντικές προσπάθειες έχουν γίνει για να ρυθμιστεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας με τη Βασιλεία
ΙΙΙ όμως δεν φαίνονται επαρκείς ή ικανές να αποτρέψουν μία παρόμοια κρίση στο μέλλον. Το πιο
σημαντικό όμως ζήτημα που θα πρέπει να λύσει η νέα αρχιτεκτονική που δεν έχει αγγιχθεί ακόμη και
από το οποίο ίσως στο μέλλον ξεσπάσει η επόμενη κρίση είναι το θέμα της διαχείρισης του δημόσιου
χρέους των κρατών. Πρόκειται για μία μεγάλη πληγή για τη διεθνή κοινότητα, ένα θέμα για το οποίο
πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση, διαφορετική φυσικά από την αδιέξοδη πολιτική λιτότητας που
εφαρμόζεται στην Ευρώπη.
Ως προς αυτό θα είναι εξαιρετικά σημαντική η σύσταση ενός μηχανισμού διότι σήμερα η διαχείριση των
διαφόρων ειδών δημοσίου χρέους δε γίνεται συντονισμένα ούτε κάποιος από τους φορείς που ασκούν
σήμερα οικονομική διακυβέρνηση έχει προτείνει κάποιο ρυθμιστικό πλαίσιο. Γιατί όμως το ζήτημα του
δημόσιου χρέους θα πρέπει να εξεταστεί και να αντιμετωπιστεί σε διεθνές επίπεδο; Κάποτε η δράση σε
εθνικό επίπεδο ήταν αρκετή σήμερα λόγω της παγκοσμιοποίησης των οικονομιών και του τρόπου με τον
οποίο το πρόβλημα μίας χώρας ξαφνικά μπορεί να γίνει το πρόβλημα όλων, δεν μπορούν πια οι χώρες
να α