4 Izrael i konflikt arabsko-izraelski
Pomimo przymusowego rozproszenia trwającego blisko 1 900 lat , Żydzi nigdy nie przestali tęsknić za Syjonem i Jerozolimą .
W Księdze Izajasza czytamy : „ Dla Syjonu nie zamilknę , dla Jerozolimy nie spocznę ”.
Żydzi nie tylko wyrażali tę tęsknotę w swych modlitwach , ale również stale mieszkali na ziemiach Izraela , a w szczególności w Jerozolimie – nie zważając na zagrożenia . Od XIX w . Żydzi stanowili większość mieszkańców tego miasta - według „ Political Dictionary of the State of Israel ” ( Politycznego Słownika Państwa Izrael ), w 1892 roku stanowili 61,9 proc . mieszkańców Jerozolimy .
Historyczna i religijna łączność Żydów z Jerozolimą ( i Izraelem ) ma szczególne znaczenie , ponieważ niektórzy Arabowie starają się pisać historię na nowo i udowodnić , że Żydzi są „ obcymi okupantami ” bądź “ kolonialistami ”, bez faktycznej więzi z tą ziemią . Tego typu próby delegitymizowania Izraela są oczywistym kłamstwem i tak też należy je nazywać .
Pomijają one także całkowicie „ niewygodny ” fakt , że Jerozolima pod panowaniem muzułmańskim ( Imperium Osmańskiego , a później Jordanii ) była miastem prowincjonalnym . Nigdy nie była ona ośrodkiem życia politycznego , religijnego czy ekonomicznego . Na przykład , kiedy w latach 1948-1967 Jerozolima pozostawała w rękach Jordańczyków , nie odwiedził jej żaden arabski przywódca . Żaden przedstawiciel panującej w Arabii Saudyjskiej dynastii Saudów nie przybył tu , by modlić się w Meczecie Al-Aksa we wschodniej Jerozolimie .
Syjonizm drogą narodu żydowskiego ku samostanowieniu .
Choć tęsknota za żydowską ojczyzną sięga tysięcy lat wstecz i znalazła swój wyraz w klasycznych tekstach żydowskich , jest ona także zakorzeniona w czasach nowożytnych .