“25th hour” project
Φαίη Σμυρναίου | 2.5.2015
25η ώρα…Είναι που περνάν οι μέρες κι αντί να σιγοκαίει η φλόγα
συντηρούμενη απλά από όσα κάνει στάχτες.. δυναμώνει.. Φουντώνει κι
εξαπλώνεται λόγω τρυφερότητας εδάφους στο κορμί μου, ταχύτατα..
Κάθε μου πτυχή, κύτταρο και νευροδιαβιβαστές φωνάζουν το όνομά
σου. Στην αρχή έδιναν σήματα, μετά ψέλιζαν και τώρα πάνε να ‘σπάσουν’
από ηδονή.. ευχαρίστηση.. Εσύ η μέλισσα κι εγώ το νέκταρ του
λουλουδιού.. Ρούφα με.. Γεύσου με.. Ανατρίχιασε από την επαφή μας..
Αυτή των λίγων δευτερολέπτων που φεύγεις απ' το σώμα σου σε άλλα
χάη των ουρανών.. που είσαι μαζί μου.. είμαστε…Τόσο αρμονική μίξη..
Ένα.. Ανέκαθεν αγαπούσα την τέχνη. Και το ρίγος που με διαπερνά όποτε
αντικρίζω την Κοιμωμένη του Χαλεπά ή τη Νίκη της Σαμοθράκης το
διαισθάνομαι κι όταν σε κοιτάζω.. Όχι φευγαλέα επιφανειακά.. Καρφί
μέσα στις κόρες των ματιών σου. Όταν αλλάζουν χρώμα όχι στο φως, μα
ανάλογα τη διάθεση των αισθημάτων σου μαγικό; Απόλυτα. Είναι η
γλύκα της φωνής σου ακόμη κι όταν είσαι κουρασμένη αλλά ήρεμη.
Βάλσαμο που ισορροπεί με τους χτύπους της καρδιάς μου. Βρήκα τι
είσαι.. φτερά στα πόδια μου. Δρόμος στο διάβα μου.. Δύναμη του
μυαλού.. Λύτρωση ψυχής, βάλσαμο στο κορμί και τις αισθήσεις μου.. Κι
ας με φοβάσαι με όλα αυτά ώρες ώρες.. Αυτή είμαι.. Η καλύτερη εκδοχή
του εαυτού μου. Κι εγώ σε ευχαριστώ γι' αυτό. Γιατί εσύ είσαι η Ευλογία
μου.
698