“25th hour” project
Μετά χάθηκε και στη θέση της έμεινε μια κρυστάλλινη αντανάκλαση του
φεγγαριού.
«Μόνο κάτι θα μείνει ανέπαφο…», ψιθύρισε. Έσκυψε και έπιασε στα
χέρια της την 25η ώρα. Την κρυστάλλινη εκείνη ρωγμή του χρόνου, που
κρύβεται τόσο καλά πίσω από τους κανονικούς χτύπους των ρολογιών.
Που ξεκολλάει από τη μνήμη, μα μένει στις ψυχές, για να κρατάει τις
πυξίδες σταθερές.
Δώδεκα και ένα λεπτό…
Σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε να κοιμηθεί.
691