“25th hour” project
Αναστασία Σιγκρίδη | 20.4.2015
Ξέρεις πώς είναι να πονάς τόσο πολύ που να ξεχνάς ποιος είσαι;
Τι θες; Και τελικά για ποιόν λόγο πονάς;
Μα τι λέω, εσύ μου το έμαθες…
ΕΣΥ και με τόση αφέλεια κάποιοι άλλοι μου το ονόμασαν ΖΩΗ!
Ναι ζωή, ένα είδος ζωής όμως που βάναυσα μου επιβλήθηκε και
έπρεπε
να μάθω εγώ να επιβιώνω μέσα σ’ αυτό.
Να γίνω δυνατή και να αντέξω τον παραλογισμό των πράξεων σου…
Πράξεις, λόγια, φιλιά και συναισθήματα δικά μου, ΜΟΝΟ ΔΙΚΑ ΜΟΥ.
Με έκανες να τα μετανιώνω, να τα σιχαίνομαι…
Με έκανες να παραλύσω από τον πόνο και να μην αντιδράσω, απλά να
εξαφανιστώ.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΛΑΘΟΣ
Ένα λάθος που έγινε μέσα στις σαφώς ορισμένες 24 ώρες, όπως και τα
δικά σου ψέματα!
Και τώρα, εύχομαι να γεννηθεί μια νέα στιγμή, η δικιά μου στιγμή ! Που
θα ανήκει στην
25η ώρα.
ΜΙΑ ώρα όχι θυμού, αλλά ούτε και συγχώρεσης…
Μια ώρα που θα μου επιτρέψει να σβήσω το λάθος μου και να γυρίσω
πίσω…
ΘΑ σου πω πόσο μικρός είσαι και θα απαιτήσω να εξαφανιστείς από τη
ζωή μου!
Αυτή η 25η ώρα θα με λυτρώσει από τα λάθη που ακολούθησαν…
Λάθη που κατέστρεψαν ένα μικρό κομμάτι μου και στη θέση του
τοποθέτησαν
ένα άλλο, πιο ΣΚΛΗΡΟ.
Λάθη που μπορεί να έκανα εγώ, αλλά που εσύ μου είχες μάθει να
αναπαράγω!
Δε μετανιώνω για κάτι τελικά και γι’ αυτό βρήκα ισορροπία, το μόνο
που κάνω είναι να
συνειδητοποιώ και να μαθαίνω…
Να γίνομαι καλύτερη και να προχωρώ παρέα με ανθρώπους που
αξίζουν την εμπιστοσύνη
και τον χρόνο μου…
Τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου…
675