“25th hour” project
Σωτηρία Σαββοπούλου | 15.4.2015
Πάλι την κυνήγησαν τα παιδιά μέχρι τη γωνία. Θα αναπνεύσω και την
25η φορά θα αρχίσω πάλι να τρέχω. Είμαι πιο γρήγορη από αυτούς... Ναι
Είμαι! Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα -ξέρετε πόσο μακριά είναι το 25κοίταξε τον εαυτό της από πάνω μέχρι κάτω με τα μάτια του μυαλού της,
είχε ό,τι είχε και ο υπόλοιπος κόσμος: 1 κεφάλι που αποτελούνταν από
μαλλιά, μάτια, μύτη, στόμα, χείλη, αυτιά. Προχώρησε πιο κάτω: χέρια,
κοιλιά, πόδια και δάχτυλα 20, δόξα τω Θεώ! Και πάλι την έβλεπαν
διαφορετικά, σαν τα μάτια τους να διαστρέβλωναν την εικόνα που
έπρεπε να φτάσει στο μυαλό… ή μήπως δεν ήταν τα μάτια; Ναι δεν ήταν
τα μάτια σκέφτηκε, εκείνα το μόνο που κάνουν είναι να λαμβάνουν τα
ερεθίσματα και με τα χρώματα που υπάρχουν να δημιουργούν την
εικόνα… αλλά εκείνη η εικόνα πριν προλάβει να φτάσει στο μυαλό,
περνάει μέσα από το μυαλό. Χάνεται σε όλες εκείνες τις οδούς της
σκέψης, και καθώς βγαίνει από τα αυλακώματα του εγκεφάλου μας έχει
βαρύνει από αυτό που ο καθένας έχει στο κεφάλι του!
23η, 24η, 25η αναπνοή και πάλι τρέξιμο. Θα καταφέρω να φτάσω κάτω
από το κιόσκι; Να κρυφτώ πίσω από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων;
Μα μπορεί να μην χωράω, και να καταφέρουν να με δουν και τα 25 μάτια
-ο ένας από τους «κυνηγούς» είχε χάσει το ένα του μάτι- δεν πειράζει
είπε από μέσα της η Δήμητρα και κάθισε κάτω στο χώμα πίσω από έναν
θάμνο ώστε να προετοιμαστεί για να τους αντιμετωπίσει. Κοίταξε γύρω
της, τις ομορφιές της φύσης. Τη θάλασσα από δέντρα που απλωνόταν
μπροστά της, ανέπνευσε πολλές βαθιές εισπνοές και ηρέμησε κάπως. Και
γιατί διέφερα αναρωτήθηκε; Επειδή δεν ζω ακριβώς σε σπίτι, όπως ζουν
τα παιδιά του σχολείου, ή επειδή δεν φοράω κάθε μέρα διαφορετικά
ρούχα και η τσάντα μου έχει μερικές τρύπες; Κοίταζε ευθεία, και το
βλέμμα της είχε ξεφύγει από τούτη τη γη, από τούτο το σύμπαν! Δεν είχε
όρια, δεν την εμπόδιζε κανείς εκεί που ήταν μόνη της.. Η ίδια για την ίδια!
Άκουσε φωνές από παντού, λόγια που την στοίχειωναν κάθε βράδυ που
έκλεινε τα μάτια της.
-Ορφανή, μην κρύβεσαι θα σε βρούμε και μετά θα είναι χειρότερο…
-Χοντρή, σε καταλάβαμε από τις τρύπες που άφηνες σε όλη τη
διαδρομή…
-Ασχημομούρα, βγες από τη χαζή κρυψώνα σου, τι; Φοβάσαι;..
-Ματομπουκαλού, εμφανίσου..
666