“25th hour” project
Χρήστος Παπαμιχάλης | 10.4.2015
30 Φεβρουαρίου, 25 και τέταρτο ακριβώς. Περπατούσαμε λίγα εκατοστά
πάνω από το έδαφος. Σκόνταψα. Στηρίχτηκα στη βροχή. Μου λένε πως
δεν υπάρχεις. Ούτε κι εγώ. Οι άνθρωποι στην κατάστασή μας είναι
αόρατοι. Όχι γιατί δεν μπορούν να μας διακρίνουν οι άλλοι, αλλά γιατί
δεν υπάρχει ο κόσμος γύρω μας. Άλλος κόσμος γύρω μας. Διάφανοι.
Διάφανοι κρεμόμαστε από ένα ρήμα που δεν γράφεται. Νιώθετε. Κι έτσι
περπατήσαμε μέχρι την άκρη. Πέσαμε. Κρατηθήκαμε από τον αέρα. Τον
αέρα του ραδιόφωνου που έπαιζε. “Two men in love”.
659