“25th hour” project
Ασπασία Κωβαίου | 8.4.2015
Στα πεντηκοστά γενέθλιά μου ανακάλυψα ότι ο σύζυγός μου μέτραγε τις
φέτες τυριού για τοστ που του έβαζαν στο σούπερ μάρκετ. Έκανε το ίδιο
με την ωμοπλάτη, τη γαλοπούλα, το σαλάμι και ό,τι μπορούσε να κοπεί
σε φέτες. Ανατρίχιασα στη σκέψη - όχι μόνο γιατί εμένα δεν μου είχε
περάσει ποτέ από το μυαλό να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά επειδή συζούμε
πάνω από εικοσιπέντε χρόνια και ποτέ δεν είχα παρατηρήσει αυτή του
την πετριά.
Ο άντρας μου είναι μαθηματικός. Εγώ, φιλόλογος. Ακόμα, στα πενήντα
μου χρόνια, μετράω με τα δάχτυλα. Με γεμίζει υπερηφάνεια και
παιδικότητα αυτό μου το “ελάττωμα”. Ο άντρας μου - φυσικά - με
κοροϊδεύει. Αλλά, κατά βάθος, λατρεύει να με βλέπει σε “αδυναμία” και
να κάνει τους υπολογισμούς εκείνος για εμένα, προστατεύοντάς με τη
μαθηματική του κάπα, από τον σκληρό τούτο αριθμητικό κόσμο.
Σαν τον είδα να μετράει ξανά και ξανά τα 50 κεράκια της τούρτας μου,
θόλωσα. Ο θυμός μού βγήκε σε γέλιο νευρικό.
- Δεν θα γίνει κάτι, αν ξεχάσεις και κανένα. Καλό θα μου κάνεις. Θα με
κάνεις να μικρύνω!, είπα γελώντας ειρωνικά.
Αίφνης, πάγωσα. Ήταν όλα μπροστά μου. Η μεγάλη απάντηση που
έψαχνα στη λογοτεχνία και στις λέξεις μου τόσο καιρό. Οι λέξεις. Αυτές
φταίνε για όλα. Οι λέξεις που έφτιαξαν οι άνθρωποι για να βλέπουν
θολά. Όλα τα συστήματα μέτρησης, τα μαθηματικά, οι αριθμοί είναι η
απόδειξη ότι η γλώσσα απέτυχε να μας κάνει να επικοινωνήσουμε.
Μετράμε τα κύματα, τον άνεμο, τον ήχο, το φως, το χρώμα, την πυρίτιδα,
τη μουσική, τον χρόνο, τις ρυτίδες, τη ζέστη, το κρύο, τη σκιά, τον ήλιο,
την πίεση, το φάρδος, την τύχη, την ταχύτητα, το βάρος, τους χτύπους
της καρδιάς, την απόσταση, την αδράνεια, τις σελίδες των βιβλίων, την
ηλικία, τις θερμίδες, τη μάζα, την πυκνότητα, το πάχος, τον πυρετό, το
γάλα, την όραση, τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα likes, τις πιθανότητες, τον
αιματοκρίτη, τα μονοκύτταρα, την καθίζηση, τη δύναμη, τον όγκο, την
αλμύρα, τη λαμπρότητα, τις γωνίες, την ενέργεια. Κάποιοι μάλιστα
μετρούν και τις φέτες του τυριού. Γιατί; Ποιο το νόημα; Αν τις βρει
λιγότερες θα πάει στο σούπερ μάρκετ να ζητήσει τα λεφτά του ή τις φέτες
που του λείπουν; Και αν τις βρει περισσότερες, θα τις γυρίσει πίσω;
Λεφτά. Χρήματα. Γι’ αυτό μετρούν οι άνθρωποι.
656