“25th hour” project
Και τη στιγμή που σκέφτεσαι και σκέφτεσαι, συνειδητοποιείς κάτι. Αυτός
είχε κάτι το ιδιαίτερο, που ακόμη και οι στρατιώτες σου δεν θα
μπορούσαν να το αποφύγουν. Αυτός κρατούσε κάτι πολύ σημαντικό, το
κλειδί για τον πυργίσκο. Ναι, εκεί που φυλούσες την καρδιά σου.
Τώρα λοιπόν καταλαβαίνεις τον λόγο που οι στρατιώτες σου έλειπαν την
25η ώρα. Ποτέ όμως δεν πίστευες πως κάποιος θα έφτανε στο σημείο να
γίνει σούπερ νόβα και να σε πετάξει μέσα στο παράλληλο σύμπαν της
25ης ώρας.
Αυτός λοιπόν πέρασε με ευκολία τα τείχη, και άρχισε να ανεβαίνει τα
σκαλιά του κάστρου. Λίγα λίγα, μέρα με την ημέρα. Και όσο περνούσαν
οι μέρες, η αντοχή του μεγάλωνε, και τα ανέβαινε δύο – δύο, ή ακόμα
και τρία – τρία, με πραγματική ευκολία. Είχε, βλέπεις, οδηγίες, είχε μαζί
του τον χάρτη με κάθε παραμικρή λεπτομέρεια για τα δωμάτια του
κάστρου. Δεν του ξέφευγε τίποτα. Δεν έκανε λάθη, μερικές φορές
μάλιστα κατάφερνε να λύσει και τους γρίφους που είχες τοποθετήσει η
ίδια σε μερικά σημεία. Για επιπρόσθετη προστασία.
Αυτός όμως δεν κώλωνε πουθενά. Τα πάντα ήταν απλά γι’ αυτόν, σα να
έλυνε ένα παζλ 6 κομματιών. Έβγαινε θριαμβευτικά νικητής, μετά από
κάθε δοκιμασία, ανεξάρτητα απ’ τη δυσκολία.
Μετά από μερικές μέρες και αρκετές δοκιμασίες και γρίφους, κατάφερε
να φτάσει στην πόρτα του πυργίσκου. Εσύ, τόσο θαμπωμένη από τις
ικανότητές του, και φανερά διψασμένη να γνωρίσεις αυτό το μυστήριο
πλάσμα, που κατάφερε να ξεκλειδώσει ακόμα και τις πιο απόκρυφες
πόρτες του φρουρίου σου, άφησες την πόρτα ξεκλείδωτη.
Χωρίς να χάσει ευκαιρία, μπήκε μέσα με περίσσιο θάρρος.
Δεν χρειαζόταν καν το κλειδί, το ξέρεις, αφού άφησες την πόρτα
ξεκλείδωτη εξάλλου.
Μπαίνοντας μέσα, αντικρίζει την καρδιά σου να στέκεται σε μια γωνία.
Φοβισμένη. Ακίνητη. Χωρίς ίχνος ικανότητας να κάνει έστω και μια μικρή
κίνηση, την παραμικρή.
Την πλησίασε, θέλησε να την ακουμπήσει. Ήξερες ότι ήταν ο μόνος που
θα μπορούσε να την ακουμπήσει, χωρίς να την τσαλακώσει. Άλλωστε,
είχε περάσει όλες τις δοκιμασίες. Μην ξεχνάμε το γεγονός ότι είχε το
κλειδί.
645