“25th hour” project
Και παρακάλεσαν - αλήθεια! πολύ μα «η βάρδια δεν αλλάζει!»,
αφού κανένας δεν νοιαζόταν,
«συναίσθημα είναι κι ας ρημάζει!»
Όχι μονάχα για τους δύο,
μα γενικότερα, για όλους,
δεν ήταν, λέει, ενταγμένο,
εις της ανάπτυξης τους πόλ ους…
Τώρα, αυτός την κάθε μέρα
πάντα νωρίτερα ξυπνάει,
χτυπάει πιο μπροστά την κάρτα,
στις τεσσεράμισι έχει πάει.
Κι αυτή χτυπάει το δάχτυλό της
στη μηχανή καθώς δουλεύει,
συμβαίνει πάντα ίδια ώρα
και τάχα επίδεσμο γυρεύει
Δεν άλλαξε στ’ αλήθεια κάτι,
μονάχα εύχονται κι οι δύο
να ‘χε μια ώρα ακόμη η μέρα
- και να ‘σπαζε ‘κείνο το ηχείο…
618