“25th hour” project
Βασιλική Χαϊντούτη | 15.6.2014
«Οι επόμενες είκοσι τέσσερις ώρες είναι κρίσιμες!»
Ο γιατρός χάνεται βιαστικά στο βάθος του διαδρόμου. Το σώμα μου
χύνεται στην καρέκλα της αίθουσας αναμονής. Δεξιά μου κάποιοι
άγνωστοι μιλούν. Αριστερά μου … απλώς κάποιοι άγνωστοι. Μπροστά
μου πόρτες κλειστές. Μέσα μου κενό.
Κλείνω τα μάτια. Τα ανοίγω ξανά. Ο λεπτοδείκτης του ρολογιού απέναντί
μου έχει μετακινηθεί απλώς δύο θέσεις. Δεν μπορώ να σηκωθώ. Γιατί να
σηκωθώ; Να πάω πού; Ό,τι έχω και δεν έχω είναι εδώ, πίσω από δυο
κλειστές πόρτες. Ένα ρολόι μέσα μου μετρά αντίστροφα και με
ενημερώνει.
«Είκοσι τρεις ώρες ακόμη…»
Είκοσι τρεις Μαΐου ήταν όταν τον γνώρισα. Ήτα