“25th hour” project
TheoP. | 24.2.2015
Δηλητηριώδη βέλη από ανθρακόνημα οι σκέψεις της 25ης ώρας.
Προσωπική σου δίκη με μολύβδινους ενόρκους και στη γωνία εσύ με
τίβενο από λευκή στάχτη, σύμβολο της αθανασίας και της αιώνιας
δικαιοσύνης. Οι τοίχοι του χώρου χωρίς γωνίες, όπως στρογγυλεμένες
είναι και οι ενοχές σου μέσα στο χυτό καλούπι του μυαλού. Θα έρθεις,
και ας είναι η αναμονή βασανιστική, γιατί ξέρω πως το «θέλω» και το
«πρέπει» ενίοτε συγκλίνουν σε μια κοινή πορεία, προκειμένου να
υπηρετηθεί η προαιώνια προφητεία. Ο χρόνος στην εξίσωση αυτή δεν
υπάρχει. Δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε ως σύλληψη, ούτε ως έννοια. Ο χρόνος
είναι η ίδια η φύση των πραγμάτων που φθείρεται. Με ή χωρίς αυτόν. Η
φιλοφρόνηση της συνέχειας των πραγμάτων. Το αέναο ως κανόνας
ύπαρξης και ως δικλείδα ασφαλείας του αύριο. Χωρίς 25η ώρα. Χωρίς
μέτρο για την καταγραφή της κίνησης. Θεματοφύλακας του χάους. Μια
δίνη που συμπαρασύρει το προσωπικό σου κουτάκι με τα άγια
πράγματα. Ατακτοποίητες σκέψεις, τσαλακωμένα χαρτιά με
μουντζούρες, και το πουγκί με τις ελπίδες σου. Τις οδηγίες προς
ναυτιλομένους σε γλώσσα που μόνο εσύ καταλαβαίνεις. Ρολόγια
πουθενά. Γιατί μόνο εσύ ξέρεις πως ο χρόνος δεν υπάρχει. Τον
φαντάζεσαι απλά και μόνο σε πείσμα των σοφών. Αυτών που σε μύησαν
στο μεγάλο μυστικό της απουσίας του. Και στη μεγάλη αλήθεια της 25ης
ώρας. Αυτής που κωδικοποιημένα σου επικοινωνεί την ανυπαρξία του
χρόνου.
568