“25th hour” project
το τέλος και η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο. Αναδεύτηκε ελαφρά, έγειρε
στο πλάι και γύρισε ανάσκελα για να ξεμουδιάσει και να ξεκουράσει το
λαιμό της. Συνέχισε να διαβάζει λαίμαργα, όσο ο Άλταρ την ένιωθε ζεστή
και αναστατωμένη σε απόσταση αναπνοής. Βρισκόταν ακριβώς από
πάνω της, χωρίς να μπορεί να τη δει, την αισθανόταν όμως με κάθε
κύτταρο του κορμιού του. Η ώρα πλησίαζε, είχαν μείνει μόνο τρία λεπτά
προτού να συμπληρωθεί η 25η ώρα.
Έφτασε στην τελευταία σελίδα, όταν ξαφνικά ένιωσε ένα ψυχρό ρεύμα
να έρχεται καταπάνω της και να την παραλύει, το βιβλίο έπεσε με
θόρυβο στο πάτωμα προτού προλάβει να διαβάσει την τελευταία
γραμμή. Τα μάτια της είχαν ανοίξει διάπλατα – όμως δεν ήταν φόβος
αυτός που την κατέκλυζε.
Ο Άλταρ ίπτατο πια σε απόσταση αναπνοής από το σώμα της χωρίς να
την αγγίζει. Μέσα σε αυτά τα κλάσματα του δευτερολέπτου άκουσε τον
πάγο μέσα του να σπάει, ένιωσε τη λάβα να ξεχειλίζει κι ανοίγοντας τα
μάτια του βυθίστηκε μεμιάς ολοκληρωτικά μέσα της.
Οι αστυνομικοί που ερευνούσαν την εξαφάνισή της δεν διαπίστωσαν
κανένα σημάδι παραβίασης στο διαμέρισμα. Στην κρεβατοκάμαρα ένα
ψυχρό ρεύμα τους τύλιξε παρόλο που όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά.
Στο πάτωμα, δίπλα στο κρεβάτι, βρήκαν το βιβλίο α