“25th hour” project
Παναγιώτης Σκουτέλης | 14.1.2015
Δεν κοιμάμαι και τόσο καλά. Δεν γράφω και τόσο συχνά. Δεν ζω όπως θα
το ’θελα. Δεν έχω ακούσει, η αλήθεια είναι, και κάποιον να λέει πως, ναι,
ζει όπως θα το ’θελε. Ακριβώς όπως θα το ’θελε. Αλλά εντάξει, εδώ που
τα λέμε, δεν είναι και ερώτηση που την πετάς με κάθε δεύτερη κουβέντα,
ζητώντας δε απ’ τον άλλον να ’ναι και ακριβής.
Τις σπάνιες αυτές στιγμές που βάζω τα δάχτυλά μου να γαργαλήσουν το
πληκτρολόγιο με σκοπό (πώς να το πω), με σκοπό (χωρίς να γελάσει
κανείς), με σκοπό να δημιουργήσω, τις σπάνιες αυτές στιγμές, η ώρα
είναι περασμένη. Δεν είναι πια η μέρα που άφησα, είναι η μέρα που
ξεκινά απορημένη πώς και δεν έχω κοιμηθεί ακόμα. Και τις περισσότερες
φορές είναι γιατί κάτι πρέπει να παραδώσω το επόμενο πρωί. Βλέπεις ο
μπαμπούλας, το μαστίγιο, η υπόσχεση της διορίας, αυτό με κρατάει και
συνεπή και δημιουργικό. Και άυπνο.
Αλλά τί γίνεται όταν φύγει και αυτή η ρουφιάνα απ’ τη μέση; Τι γίνεται
όταν κάνεις κρακ τα δάχτυλά σου, φοράς τα γάντια σου και ετοιμάζεσαι
να ξεκινήσεις τα μπουνίδια με την λευκή σελίδα, για δικό σου ολόδικό
σου λογαριασμό; Για τη δική σου ιδέα, το δικό σου διήγημα, τον δικό σου
νταλγκά; Το ξεκινάς; Ή όχι; Ή ξαναγυρίζεις πίσω στο βιντεοπαιχνίδι, το
ίντερνετ, την κοινωνικοδικτυοποίηση, το βιντεοπαιχνίδι, την παρέα, την
έξοδο, το βιντεοπαιχνίδι, την ταινία. Το να γράφω κάτι για άλλους, αυτό
ναι, εύκολο, και όσο πιο απαιτητική η διορία, τόσο το καλύτερο.
Το κεφάλι μου όμως, άδειο όπως είναι από πολλά και διάφορα για τον
κόσμο αυτόν, ώρες ώρες σφύζει από ιδέες. Ονόματα και καταστάσεις
ξεχνάω εύκολα στην πραγματική ζωή, αλλά μέσα στο κεφάλι μου
παραμυθάκια και τριλογίες και έπη και ιστορίες και θεατρικά και βιβλία,
αυτά από ’δω και από ’κει μένουν. Τα σημειώνω ίσως, στην καλύτερη τα
αναπτύσσω για λίγες παραγράφους, παρατηρώ πως για να κάνω μια
σελίδα μου πήρε ώρα και το λάπτοπ καίει στα πόδια μου και νυστάζω,
και στην τελική το συναίσθημα που θα ήθελα να αποδώσω στην τάδε
ιστορία το νιώθω ήδη στο κεφάλι μου, και επαναπαύομαι σ’ αυτό και την
παρατάω. Θα την κάνω μωρέ κάποια στιγμή, δε χρειάζεται τώρα. Τώρα
αυτή τη στιγμή.
Πείραμα: Μπες στο ίντερνετ, κοίτα δέκα αναρτήσεις φίλων και γνωστών.
Τρεις από αυτές σίγουρα περιέχουν κάποιας μορφής απόφθεγμα ή
495