"25th hour" project | Page 481

“25th hour” project Μπετόβεν. Όλος ο κόσμος με τα καλά και τα άσχημα νέα του βρίσκεται στην οθόνη μου. Στιγμιαία περνάει από μπροστά μου κάποια καινούρια φωτογραφία ενός παλιού μου έρωτα. Φαίνεται χαρούμενος, αλλά όχι τόσο όμορφος όσο μου φαινόταν όταν ήμασταν μαζί… Λίγο πριν η αφόρητη νύστα σκεπάσει τα βλέφαρά μου παρατηρώ κάτι περίεργο. Ανασηκώνομαι και κοιτάζω καλύτερα. Το κόκκινο ρολόι δίπλα στο κομοδίνο μου, με την vintage φωτογραφία του Mickey Mouse στο κέντρο και το κλασικό κουδουνάκι-ξυπνητήρι στην κορυφή, έχει ένα κενό ανάμεσα στο 12 και στο 1! Οι δείκτες κινούνται κανονικά στην άδεια ώρα, που δεν έχει αριθμό. Τρίβω τα μάτια μου, δεν ονειρεύομαι. Λες να έχω την extra ώρα που κάθε μέρα ζητάω από το σύμπαν τον τελευταίο καιρό για να προλάβω να γράψω εκείνο το κείμενο για το blog μου; Ξανανοίγω το laptop μου. Κάθομαι μπρούμυτα στο κρεβάτι και ξεκινάω: «Να είσαι ευγνώμων. Αν έχεις μια ζωή κανονική που θα τη χαρακτήριζες μάλλον συνηθισμένη, να είσαι ευγνώμων. Να σταματήσεις να γκρινιάζεις νιαρ-νιαρ-νιαρ και νιαρ-νιαρ-νιαρ για όλα! Να είσαι ευγνώμων αν έχεις ένα ωραίο σπίτι, με ένα ζεστό κρεβάτι, φαγητό κάθε μέρα και μια οικογένεια που με τα στραβά της και άσχημά της σε αγαπάει και σε βοήθησε να μεγαλώσεις όμορφα. Να