"25th hour" project | Page 436

“25th hour” project - Εγώ θα πήγαινα στην Τούμπα, σε έναν μεγάλο αγώνα που έδωσε κάποτε ο ΠΑΟΚ, όταν ήμουν αγέννητος. Να δω το πάθος, την ένταση, τα κασκόλ να ανεμίζουν, το γήπεδο να ξεσηκώνεται, να απογοητεύεται από μια χαμένη φάση, να τρελαίνεται με ένα γκολ. - Σε ευχαριστούμε πολύ, Παντελή. Μαριάννα; - Εγώ θα διάλεγα το μέλλον. Το παρελθόν είναι παρελθόν και το γνωρίζουμε από τα βιβλία. Το μέλλον όμως; Πώς θα είναι οι κοινωνίες σε 25 ή 250 ή 2500 χρόνια; Πού θα είναι η τεχνολογία, και πόσο πρωτόγονους θα θεωρούν εμάς; Σε ποια θρησκεία θα πιστεύουν τότε οι άνθρωποι; Θα κάνουν ακόμη πολέμους; Τι επαγγέλματα θα υπάρχουν; Τα πανεπιστήμια της εποχής πώς θα λειτουργούνε; Θα αποικίσουμε σε άλλους πλανήτες; Ίσως και να έρθουμε σε επαφή με εξωγήινους. Ποιος μπορεί να ξέρει! - Σε ευχαριστούμε, Μαριάννα. Κωνσταντίνα, θες να μας πεις κι εσύ τι θα έκανες την 25η ώρα της ζωής σου; - Θα ήθελα πολύ να δω πώς εμπνεύστηκε ο Σαίξπηρ τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Και μετά θα πήγαινα πίσω, στα πολύ παλιά χρόνια, να δω πώς γεννούσαν οι γυναίκες. Εδώ τώρα με τη σύγχρονη ιατρική και τα εξελιγμένα νοσοκομεία υπάρχει μεγάλος φόβος, τότε πώς μπορούσαν και γεννούσαν; Μου φαίνεται αδιανόητο! - Σε ευχαριστούμε, Κωνσταντίνα. Θάνο, εσύ τι λες; - Εγώ θα πήγαινα στην Αμερική. Να κάτσω για λίγο κάτω από το καταπληκτικό Άγαλμα της Ελευθερίας στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Να κλείσω στην ψυχή μου κάτι από την ελευθερία που προσφέρει. Αυτό. - Οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ, όσο υπάρχει κάποιος να τις θυμάται. Όπως και να έχει, σε ευχαριστούμε πολύ, Θάνο. Ελένη; - Σε αυτήν την 25η ώρα κυρία, θα είμαστε μόνοι μας; - Ναι, απάντησε η καθηγήτρια. Μόνοι σας και θα μπορείτε να πάτε όπου θέλετε, σε όποια χρονιά θέλετε. Αλλά χωρίς να πάρετε κάποιον μαζί σας. Μία «κρυφή» και «μαγική» 25η ώρα μόνο για εσάς. - Τότε, κυρία Δ. εγώ εκείνη την ώρα δεν θα έκανα τίποτα. Τίποτα απολύτως. Θα περίμενα να περάσει για να ξαναβρεθώ με την οικογένειά 436