"25th hour" project | Page 432

“25th hour” project Ελεάνα Γιαννάτση | 7.12.2014 25η ώρα…η ώρα για εκείνον να πραγματοποιήσει όσα δεν πρόλαβε, όσα δεν ολοκλήρωσε, όσα δεν επιχείρησε καν να κάνει τις προηγούμενες 24 ώρες… ειρωνεία; Ίσως.. Είναι αστείο και εύκολο να πείθεις, προπάντων εσένα, πως δε σου φτάνει ο χρόνος.. 25η ώρα…η ώρα για εκείνον που ονειρεύεται. Κλείνει η πόρτα πίσω, κλείνει τα μάτια του και ονειρεύεται, χάνεται στις σκέψεις του, αφήνει επιτέλους τα δάκρυα να κυλήσουν ελεύθερα, αφού κανείς πια δεν παρακολουθεί.. αυτήν την 25η ώρα.. Δάκρυα ικανοποίησης, θυμού, χαράς, μετάνοιας, λησμονιάς, θύμησης, πόθου ή απωθημένων, πόνου ή κατάκτησης.. 25η ώρα.. η ώρα των απωθημένων, των απαγορευμένων -για την ακρίβεια- εραστών.. (Τώρα τι είναι απαγορευμένο και τι όχι ανοίγει ολόκληρη συζήτηση.. ). Όμως αυτή είναι η ΩΡΑ τους! Η ώρα που για τους άλλους απλά δεν υπάρχει για αυτούς ζωντανεύει ένας ολόκληρος κόσμος, κόσμος πάθους, έντασης, έρωτα… αγάπης.. σεξουαλικότητας μα προπάντων ελευθερίας!!! 25η ώρα.. η ώρα που ο άστεγος που παλεύει να ζήσει να αντεπεξέλθει στις κακουχίες, στην κακοκαιρία, στην πείνα, στις αρρώστιες δε θέλει να έρθει.. είναι η ώρα που γίνονται όλα ακόμη πιο βαριά η ώρα που ποτέ δεν τελειώνει… η ώρα που αντιπροσωπεύει για αυτόν δυστυχώς και τις 24 ώρες…. τις επισφραγίζει! 25η ώρα… η ώρα που ο καρκινοπαθής λυγίζει… λυγίζει από το βάρος του αγώνα που δίνει κάθε μέρα 24 ώρες… κι όμως και την 25η…. στην οποία βρίσκεται ανάμεσα στο υγιή πάλαι ποτέ εγώ του και τον ασθενή εαυτό του.. η ώρα που πρέπει να βρει το κουρά