"25th hour" project | Page 425

“25th hour” project Λίνα Ρόκου | 2.12.2014 Ο Π. έμοιαζε με πόρτα. Δεν ήταν το σχήμα του τέτοιο, ήταν το μυαλό του. Την πρώτη φορά που τον διάβασα -ήταν πριν πέντε χρόνια- δεν μπόρεσα να κοιμηθώ για δύο συνεχόμενα βράδια. Ένιωθα πως στεκόμουν στο κατώφλι μιας πόρτας, αν της έδινα μια απλή ώθηση τότε αυτή θα άνοιγε διάπλατα και θα με έλουζε ζεστό φως και μέλλον. Η αίσθηση με αναστάτωσε για τα καλά. Στριφογύριζα στο κρεβάτι μου και μια πασχαλίτσα, σε μέγεθος παιδικής παλάμης, πρωταγωνιστούσε σε ένα όνειρο που δεν έβλεπα. Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε κι ο Π. εξέδωσε άλλα δύο βιβλία. Το πρώτο ονομαζόταν «Το αβγό που δεν έβραζε» και για άλλη μια φορά με άφησε εμβρόντητη με την ποιότητα και την ουσία της γραφής του. Μιλούσα σε όλους μου τους φίλους για τη μεγάλη λογοτεχνική μου αγάπη και στα γενέθλιά τους τούς έπαιρνα για δώρο το μυθιστόρημά του. Το δεύτερο βιβλίο ονομαζόταν «25η ώρα» και ήταν φριχτό. Το διάβασα δύο φορές, γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω το πόσο κακογραμμένο ήταν. Θα το διάβαζα και τρίτη αλλά