“25th hour” project
Τζίλντα Τορναζάκη | 24.11.2014
«Καλώς την Φλωρεντία μου! Σαν τι καλά μου έφερες σήμερα;»
«Χμ… Φιλενάδα, με τις νταντέλες που θα σου δείξω, νομίζω πως ο
αντρούλης σου θα σε ξαναερωτευτεί».
«Ανυπομονώ να τα δω».
«Για κοίτα αυτό το κομπινεζόν! Τέτοιο μοτίβο νταντέλα, σε καμιά δεν
πηγαίνει καλύτερα».
«Θαύμα είναι! Να σου φτιάξω καφεδάκι;»
«Θα το ‘πινα με μεγάλη ευχαρίστηση. Κι επιτέλους, θα πιεις κι εσύ μαζί
μου να σου πω και το φλιτζάνι. Τόσα χρόνια φίλες κι ακόμα δε μ’ έχεις
εμπιστευτεί».
«Καλά λοιπόν. Είμαι τόσο χαρούμενη αυτές τις μέρες, που με τίποτα δε
μου χαλάς το κέφι».
Έφτιαξε τους καφέδες η Έλσα και τους σέρβιρε αχνιστούς και με πλούσιο
καϊμάκι στον ασημένιο δίσκο με την ταιριαστή νταντέλα. Η ευχάριστη
κουβεντούλα έδινε κι έπαιρνε σ’ ένα χαρούμενο τέμπο και τα νέα
διασταυρώνονταν.
«Α… Μεγάλη πόρτα θα διαβείς, Έλσα μου και σε τρικούβερτο γλέντι θα
βρεθείς…»
«Και νομίζεις πως κάτι καινούργιο μου λες; Έχω ένα γάμο στη Μητρόπολη
την Πέμπτη κι η χαρά μου δε λέγεται. Παντρεύεται η καλύτερη φίλη της
κόρης μου ένα εξαιρετικό παλικάρι. Όλα μοιάζουν παραμυθένια. Πόσο
το εύχομαι γι’ αυτό το κορίτσι! Άσε τα λούσα και τα μεγαλεία. Άσε τους
βουλευτάδες, που είναι προσκεκλημένοι και όλη την υψηλή κοινωνία.
Μακάρι και η κόρη μου».
«Μην εύχεσαι για το παιδί σου τέτοια τύχη. Όχι, είναι πολύ νωρίς για
πέρα από τον χρόνο, για την 25η ώρα», μάσησε τα λόγια της η
Φλωρεντία.
«Τι είναι τούτα τα περίεργα που μου λες; Γιατί; Τι άλλο να ευχηθώ από
έναν τόσο καλό γάμο;»
Η Φλωρεντία συννέφιασε, σκοτείνιασε και σοβάρεψε:
411