“25th hour” project
Βαγγέλης Τσερεμέγκλης | 2.6.2014
Είκοσι τέσσερις και μία οι ώρες μέχρι την ελπίδα
κι αν πεις πως έφυγαν οι πρώτες
σου έμεινε θαρρείς η μία;
Είναι ένα σύνολο, μια ομάδα
καθόλου μην τις δεις ξέχωρες
γιατί είναι πονηρές οι ώρες
κι οι εικοσιπέντε από μόνες.
Η κάθε μια σε σαγηνεύει,
το νου, σου κάνει ένα κουβάρι,
μέχρι να έρθει η τελευταία
που θα σου γδάρουν το τομάρι.
Είναι η εικοστή και Πέμπτη
όπου κανένας δεν σε ξέρει
και που σκληρά διαπιστώνεις
πως δεν μπορείς ν’ απλώσεις
ούτε τρεμάμενο το χέρι.
Είναι που στέκεις μοναχός
μπροστά σε όσα έχεις κάνει
κι ολόγυμνος, μα ακόμα ζωντανός
αναζητάς το τέλος που δεν φτάνει.
Γι’ αυτό σου λέω, δες καλά
τι θα προφτάσεις να διαπράξεις
γιατί στην εικοστή και Πέμπτη
δεν έχει λόγια ούτε πράξεις.
41